Web Zaman Damgası

ZOR, MİRİM...

Sollarken sol anahtarını, sormak belki de;
Sağ’ın günahını…
Heceleri büktükçe içimin aryalarında,
Gömdükçe sazan misali kandığım yalanları.
Cürüm hem de nasıl… az dikkat,
Sağımda isyan, bayım,
Ya solumda soluduğum dumur,
Kaynattığım kazanların dibi tutmuşken
Tutamadığım yaşları biriktirmek lazım.

Zanların zamansız oynaşı,
Kadehlerin görünmez dibi;
Kel başa şimşir tarak belli ki atılı zamanın,
Tehir etmekle mükellef sayısız önyargıyı da
Yollamalı zaman makinesinde
Sair imge tadında
Şair bellediğim günün de yüzü suyu hürmetine.

Kelamda saklı dirayet belli ki,
Sanrıların gıyabında takılı ihanet,
Görünmezin mealinde tevekkül;
Aşkın yorganı hepten özlem,
Kanayan surelerde ölmeyi dilesem de zaman zaman,
Yalıtılmış bir öğe olmayı sence ben mi seçtim?
Demekle erdiğim kerevet,
Yanmakla tehir ettiğim cennetin soğuk pınarı;
Ölüm diliyorum ölüm, diyen yaşlı kadının inadı.

Zor, mirim;
Kadınsan ve seyrindeysen âlemin;
Kolay olmayı dileyen midir şeytanın yükümü;
Kazanım mahiyetinde günah mıdır yetimin ah’ı?
Şahadet makamına ermeyi dilerdim
Almadan mazlumun feryadını
Ve titrek bir gölge olmaktansa,
Yatmak musalla taşında
Üstelik vatan evladı nice yiğide mazhar
Şanlı bayrağımın kollarında… lakin…
Çömez bir lehçeyim babında evrenin;
Tek heceyim belli ki;
Gülmeyi beceremediğim
Solgun bir gül nazarında bülbülün;
Kargayla konuşmayı sanma ki ben istedim.

Yâd edelim haydi dolunayı;
Yarenlik edelim usulca sökmeden şafak;
Atsa da şafağı ihanetin ve zulmün
Bir de salâvat getiren nice mümin…

Ah, yangınım;
Ah, saman alevi içime çektiğim onca ihanet;
Affeyle beni Rabbim, demekten gayri
Ne mi gelir elimden?
Belki bir bukle merhamet yine yetim’in elinde elim;
Dilimde nice kerim nice halim selim tümce;
Yorgunum, mirim çok hem de;
Yaşın da yasın da geçerse hükmü,
Kayıp bir kıtanın son dizesine takılı aklım işin aslı.

Yanmayı diledim ilk düştüğümde aşka;
Sevmeyi becerdim sadece hem de ömür boyu
Yansımasa da gönlün ruhunda kayıpların suru;
Kanayan lehçelerde
En dokunaklı merasim,
Şiir adına sığdırdığım nice tümcede
Ve hazin bir yürekte saklı:
Hele ki hazanın yol arkadaşı;
Kandıklarımın da meali demediğim ne ise:
Haydi, gel de evrilelim hece hece
Varsın atsınlar beni ateşin közüne.