Web Zaman Damgası

BURUK VEDA

Buruk Veda
Tünel kazıyorum,
Kalbinin kapakcıkları arasından,

Kaçıyorum ;

Artık sana dair firari ve sitemkar yüreğim.
Yaslanmıyorum kalbinin duvarlarına.
Artık tutunmuyorum atar damarlarından.
Tempo tutmuyorum, kalbinin ritimlerine.

Göç almadan, kovulmadan gidiyorum.
Belli olmasın diye mekanım.

Ne yerim, ne yurdum, ne yönüm, nede sonum belli.
İlk seni terk ediyorum işte, 6.2 ' lik depremin ardından.

Sen hiç birini terkettin mi?
Terkederken hiç gözbebeklerine baktın mi?
Bakmadın değil mi?

Bak ozaman ;

Gönlün aynasıdır gözler, yansıtıverir insanın içindeki gizli kalmış, hapis yatan duygularını.

Hiç bir faydası olmaz‘ ki kaçamak bakışların.

Yakalanırsın;
Hayatın radarı çeker ensenden, sallanırsın.

Sen onları hiç ağlamayanlardanmı sanıyordun ?
Kanıksaya kanıksaya, hıçkıra hıçkıra ağlarlarda kimseler bilmez.

Ağlarken dışına akmaz, icine süzülür gözyaşları.
Sır olur gözbebeklerinde göremezsin.

Söker çıkarır insanın derinliklerinde‘ ki tüm bilinmezlikleri.

Saklayamazsın baktımı DNA’sını bozar adamın.


Uzak diyarlardayım,
Kimbilir sensiz nerelerde tıkıldıyor yüreğim.
Boşver üzülme sen,
Ben ezelden beri hep böyle geldim böyle giderim.
Ben senide, sensizliğide hiç acıtmadan, hiç kanatmadan yaşarken yaşatmayı bilenlerdenim.



Kökeli Ozan