Web Zaman Damgası

BELLİ İŞTE

BELLİ İŞTE

İki satır yazmak istedim ayrılık için,
Sorguladım bir kendime, nasıl olur, niçin,
Olmuyor işte hiç...Derde büründü mü işin?
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Bazen dalarım uzaklara, yazmıyor kalem,
Duygular dağılmış her bir yere, sırra kadem,
Gökyüzü darmadağın, almış başını matem,
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Suskunluk aldı bende, kalmadı ki mecalim,
O yar düşüverdi aklıma, halim vay halim,
Nasıl yapmalı bu işe ? Eyvah ! Ne diyelim?
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Ak kor mu desem, al kor mu bilemedim yandım,
Düşünmekten, günü tükettim, aya dayandım,
Elim yüzüm gülmez artık hiç, yare aldandım,
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Acaba ne olacak benim bu halim, böyle?
Karalar mı bağlayacağım, durmadan öyle?
Ben derman ararım derdime, bir de sen söyle,
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Benliğimden sıyrıldım sanki onsuz ölüyüm,
Viran oldu bitti bak, evim, ocağım, köyüm,
Göz, görmez oldu, kağıt kalem boşuna, körüm,
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Hak derim ben, haksızlık oldu durmadan bana,
El açtım boynu bükük, yalvardım Yaradana,
Bir de sitem ettim, o kaderimi yazana,
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

Aşık olmuş İrfan, neyler, yazı kışı boşlar,
Şakaklarına ter basmış, gözlerinde yaşlar,
Bir geldi mi aklına sevdiği, hüznü başlar,
Belli işte, düşünce yansımıyor kaleme.

İrfan Yıldırım Çevik