Web Zaman Damgası

EYLÜL

Adını her duyduğumda onu hatırlarım,
Eski komşumun kızını,
Ad olmuştun ona.
Çok güzeldi Eylül!
İçini gıdıklardı erkeklerin…

Ya sen?
Korkutursun!
Yıpranmışlık getirirsin akıllara,
Tükenmişlik getirirsin,
Sararıp solmayı,
Düşüp yok olmayı hatırlatırsın…

Nedir o yeşil ağaçların senden çektiği?
Soldurursun dallarında ne varsa,
Yaprak alıkoymazsın.
Çiçekler güzelliğini sende yitirir,
Çimenler sararır,
Doğada yeşil olan her şey,
Ölüme hazırlanır…

Sen itiraz edersin,
Öldürmem, yaşatırım dersin.
Haklısın galiba.
Sen sarartmazsan eğer yaprakları,
Düşerler mi dallarından.
Kalırlar oralarda.
Sonrası tufan!
Kış, kar ve don gelir,
Öldürür yaprakları ve ağaçları…

Sen öldüren değilsin,
Hayatta tutansın.
Sarartsan da,
Karamsarlığa itsen de,
Adına hazan dense de,
Sen umutsun.
Sen hayatın teminatısın…

Her yıl bir kez değil,
Sık sık gel.
Hep kal sen,
Gitme Eylül,
Gitme…

Ömer Adar-2017