Web Zaman Damgası

Tut ki Leyla'yım Ben

Tut ki Leyla'yım ben
Sesi kış rüzgarına teslim
Vedaya bulanmış sulardan geçmişin
Tenimdeki ayrılık kokusu bundan
Yüzüme yerleşmiş çiçek ölüsü
Ama kavuşmalar bahardır
Kavuşmalar sabah
Ufuk renginde yanmaz mı tüm korkular?

Tut ki Leyla'yım ben
Aklımı ipe astığımdan beri
Burçlarına eski bir kalenin
Su yandığından beri gözümün tuzunda
Canımın yongasında bıçaklar bilemişim
Çölün bağrından yanık bağrım
Üzgünüm
Ertesim yok benim
İklimlerden boran.

Tut ki Leyla'yım ben
Terkedilmiş bir köy mezarlığında
Mutlu ölüler arayan Leyla
Çan sesleri ve koyun sürüleri
Köpüren nehirleri
Akşamüstlerini
Karanlığa dolanıp kanatlarını arayan Leyla
Utanmasa kupkuru deliliğini
Beşiklerde büyütecek bir Leyla.

Tut ki Leyla'yım ben
Kibrit kutusunda gurbet
Tütsüde bulanık ince bir is
Bu yolun dönüşü yok
Öteki mahallelerde başladı gece
Ve o çocuklar hiç dönmeyecek evlerine
Gittikçe tunçlaştı kapılar
Kollarını dola kendine
Dalga dalga büyüyor intihar eğilimi
Bu son nota
Tez boynu vurula...
Necla Bektaş