Web Zaman Damgası

haziran ağrısı

kalbim
ölümsüz aşklar mezarlığı
unutulmuş her ismin taş ucunda
bir ahın öyküsü kazılı

bir seni gömemedim kalbime
hiç bir mezar boyu
yarı ölüyü kabul edecek kadar..sığ değildi çünkü

yazdığım şiirlerde adın geçmez
ama ruhun sızıyor satır aralarına
ve ben
sen' diye başladığım her cümlenin yükünü
yük edip omzuma
taşıyamıyorum artık eskisi gibi sonuna kadar

bak..
aylardan ikizler şimdi
bir kaç hafta kaldı doğum gününe
kim bilir gözlerindeki yeşiller
hangi renge değip parıldayacak o gün geldiğinde

belki de çoktan sönmüştür ışıkları
sensiz ölürüm dediğin gün
bensiz kaldığın güne denk gelmiştir..kim bilir

yine bahar mevsimiydi
ama aylardan neydi unuttum
gözlerinden gebe kaldığın aşkı
doğurmuştun kalbinde
el bebek gül bebek zamanlarıydı hatırla
henüz kirpikleri yapışık bir bebeğin
gözü kapalı memeyi bulması gibi mucizeydi
kalbinden aşkı emişim

ah zaman
nasıl da akıyordu debisi yüksek nehirler gibi
oysa dursun istediğimiz öyle anlar vardı ki
solgun bir resmin zar zor seçilen gülüşüne dalıp
donup kalmak gibi o mutlulukta
arsız arzularımız da oldu bizim

aşk dişlerim henüz yeni yeni çıkmıştı
ve kalbinden emdiğim sevda yetmediğinde
yalancı emzikle avutuyordun
emzikten kesildiğimde ise
yalanlarla

belki dedim
çok sevdiğinden
kaybetmeyi göze alamayacak kadar vazgeçilmezliğimden
sonuçta özaşkıyım diyerek
pembeye boyadım tüm siyahi yalanları

malum
pembe biraz transparandır
gösterdi altında yatan siyahı

seni diyorum
unutmak mümkün değil
kavuşmak da
imkansızken böyle

bir bahara gömsem diyorum

doğum gününde..