Web Zaman Damgası

Bir Narin Papatya

[ italik ] anne yarıma[ /italik ]


onca balkonun içinde senin balkonuna konardı kuşlar
serçelere sırdaş, güvercinlere dert ortağıydın
avuçlarında şifa bulurdu tüm mahlukat
kurda kuşa gönüllü hemşireydin
bir sana havlamazdı sokak köpekleri
aç kedilerin gözlüklü meleğiydin

çocukluğumun rengarenk masal kutusu
annem yokken üstüme sinen anne kokusuydun
kötücül hiçbir duygu taşımazdın heybende
o güzel atlara binip giden insan soyundandın

ekmek kurtlar sofrasına düşse’ de, yedi kola ayrılan yedi fidan büyüttün göğsünde
“karıncalar Allah’ın civcivleri sakın ola ezmeyin” dedin
ezdiler seni… üzdüler…
acının magmasına döküp umutlarını, o kar beyaz saçlarından acı süzdüler
zemheri vurmuş krizantemler gibi soldu betin benzin
döküldü yastıklara kemoterapi vurgunu saçların
saçların... saçlarını nasılda severdin

"deniz gözlüm iki satırda benim için karalasın" demişsin
anneannem… kavmimin doksan dört yıllık ulu çınarı
hangi şiirin gücü yeter sendeki anaç şefkati anlatmaya
yada hangi şair cüret eder
yüreğindeki o sonsuz merhameti yazmaya…

sen ki; yağmurda saçak altı zemheride dulda
sen ki; yanıp tutuşana soğuk su üşüyene soba
sen ki...
ısırgan otları içinde
bir narin papatya