Web Zaman Damgası

Ahmet Arife Saygılarımla...II

İKİ PARMAK ARASI ZAMAN KAÇ DİLDE AĞLAYARAK GEÇİLİR.

Ahmed Arife Saygılarımla…II

Gülmek gülemiyorsun ya gülmek
O zaman gülmek sokak ara başlarında
Uzak diyar tenleri içinde içinden içerimize dalabiliyorsak
Evden evsiz almışsa adımız
Kaldırımda türeyen yürüyen çiçekler toprağın gül yüzünden
Yeşermiş gülleri koparıyorsa
Gülmek hiçbir işe ve tozlu koltuk arası kitaplarda aramaya hiç görmek gülmek değildir belki de

Gülmek boz bıyıklar altında gülmek birlikte birbirimize eteğimizi açıp diz boyu çocuk gülmek
Gülmek avuçlarımda gezme kaçıncı periyodik cetvelin elementlerin molekülleri arasındaki aralıkta
Dans eden bağlantıların boşluğunda boşluk sesi çalıyorsa dişlerimizden dallarına
Yeşeriyorsa yeşil meşe palamut sarısında
Gülmek o zaman işte o zaman gülmek gülmektir.

Gülmek her gün bir farklı yeşeriyorum dallarının her ucube arşında
Arşın arşivinde beynime çakılı çivilerden dökülen toz bulutu pas ila
Tahta yumuşak toz aşk yedirmesinde gülmek
Kuyruklu ajanslarının simülasyon sübliminal stokastik çıkışlarında gerilirken
Yetiştirilmiş menevişli seslerden akan bilinçler dilimin kıskacında asılı bırakılmış
Bilinçliklerden orta kalan kırıntılara emanet edilmiş göbek altı altlığımdan
Akıp yaygın yangınlardan dağ olup dişlerinin dibine kökleri
Dal’anadan kökleri çiçek bitki açıp açtırabiliyorsak hayatımızda çocukluğumuzun
Tasvirlerinde gülmek o zaman işte o zaman biraz daha gülmek gülmektir belki de

Gülmek sana bile bir şiirler olunmuş dişlerimin arasında tılsımın
Boz bıyıkların ağırlığında akları ak ortak şiir vatanında
Dilendirmek lazım uluyan aç yırtıcı çakal akbaba fermuarında ve avucunu
Avucuna açar utanmaz hayasız avuçlar der der de geçmez hep der avucu avuçlarımda
Hasret sürgün bir sızı der de inanmam vallahvari inanmam avuçlar avuçlarıma sığmaz taşmaz avuçlarımı ne zaman gülmek o zaman işte anlamak bizi o zaman gülmek biraz daha gülmek gülmektir ancak.

Gülmek tehlikeli patikalardan yol çizmek çiziliyorum o patikalarımdan
Tehlikeli “kaybolmuş şiirler” dizilip dizilip su olup şırıltısı şırıltısı göğsümüzden akan kanla
Dökülüyorsa gülmek “gençlik kırıntıları” fahişe bacakları altında “gezilmemiş patikalar”da
Rengarenk akıyorsa gençlik kitap dağlardan savrulmuş yasaklı düşlerin kırgınlığı ve hasreti
Rüzgarımızda gebe kalktı kalıyorsa kalabiliyorsak gülmek belki de gülmek kadınlığınızın ayakçıklarını
Gelişlerinde gülüş saçsa büyümüş ve bitirilmiş ağlayışlarından sonra Ahmet abi der ona gülmek o zaman gülmek işte o zaman Gülmek gülmek midir der abi izninizle saygılarımla
Der hüküm giymiş dağ keçisi çırak. çırak mıdır

Mehmet Aslan
[ italik ]