"Ateş düştü gönlüme" isimli şiir 31.5.2017 00:43:20 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Yaşamadan baharı, hazana yaklaşırken Ateş düştü gönlüme, ömrümün hazanında Göçmen kuşlar havada toplanmış ötüşürken Ateş düştü gönlüme, ömrümün hazanında.
Son demini yaşarken ömrümün hazanında Yaralandım kalbimden, vurdu’ da kara sevda Kara toprak beklerken, ömrümün son anında Ateş düştü gönlüme, ömrümün hazanında.
Yaşamadan baharı, hazana yaklaşırken Yaralandım kalbimden aşk nedir hiç bilmeden Bu nasıl aşk, Allah’ ım, yaşlanmış düşünürken Ateş düştü gönlüme, ömrümün hazanında.
Dolaşırken kararmış, bulutlar üzerimde Sevdalanmak olmaz’ ki, hayatın son deminde Yaşanacak ne mevsim ne bir gün yokken bende Ateş düştü gönlüme, ömrümün hazanında.
Kul Yüksel’ in üstünde bulutlar dolaşırken Ateş düşmüş gönlüne demişler, son zamanda Doğru derler, virana gönlümde hüzün varken Ateş düştü gönlüme, ömrümün hazanında.
27 May. 17 Ahmet Yüksel Şanlı er
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.