Web Zaman Damgası

Yeşillik Caddesi

Yeşillik caddesinden yürürdüm bir zamanlar
Kömür sobalarının ölüm kustuğu mide bulantıları ile geçti çocukluğum
En yakınımda duran bir adam ve bir kadın ve bir sitem ve bir çocuk….

Yeşillik caddesinde yürürdüm bir zamanlar
Gecelerin gündüze çiçek sustuğu bir okulda
Tebeşirin soluğuma nüfuzu ile
Ve ardımda bir tarihsel öğreti tablosu
Ve bir ana, evladı bir kadına emanet
Ve bir bardak süt beslenme çantamda

Yeşillik caddesinde yürürdüm bir zamanlar
Kan kusardı o zamanlar ambulanslar
Redifti kafiyeydi derken
Omzumda kırmızı bir heybe
İçinde canların çıkmasına haiz temenniler

Ben pek tabi ki; küçücük bir çocuktum o zamanlar
Yeşillik caddesinde yürürdüm bir zamanlar
Bir zamanlar bir denizde kaybolmuştum
İçinde balık veya bir tutam göz yaşının olduğu
Hatırlamıyorum tam olarak, zira ben o zaman küçüktüm
Omzumdaki heybeyi can sanan çocuktum
Türlü umutların üstüne basan kaçaktım
Ben damaktım, bir ekşiye burun kıvıran
Ben salaktım, ekmek aş kavgası bilmez
Ben hasta oldum düştüm dalımdan
Ben çocuktum yeşillik caddesinde
Ve ben düştüm bir meydan muhaberesinde
Ben kanser oldum canım çıktı boğazımdan bir tel örgü ile
Bir çığlık koptu geldi miğferli atıyla sıratın üzerinden
Bir can dikti gözünü boşluğa bir sanata aşık gibi
Bir kanat çırpıldı, bir güvercin, yeşillik caddesinde