Web Zaman Damgası

ÇOCUKLUĞUM

Atlı karıncalara hiç binmedim.
Hiç luna parka gitmedim, çocukluğumda.
Öyle elimden tutup gezmeye götüren
Ya da benimle vakit geçiren
Yok, olmadı çocukluğumda...

Kayıp bir çocukluğum var benim
Aslında çocuk olmayı hiç bilemedim
Ne zaman işlerine karışsam büyüklerin
'sus ''' sen çocuksun'' derdi babam.
Ne zaman cocuk gibi ağlasam
''Koca adam oldun; zırlama.'' derdi anam

Buz gibi, duvar gibiydi babam
Sertti,terbiyesi dayaktı,bizi ezerdi
Büyüklerin yanında istese de alamazdı kucağına
Kendince bizi uzaktan severdi

Anne candı, sığınacak limandı
Korksa da bizi koruyandı
Başımızı okşardı zaman zaman
Ne istesek yapardı her zaman
Lakin o da bize sarılmazdı.

Bizim ailede yoktu sarılmak
'Yavrum' diye kucaklamak yoktu
Bu yüzden istesem bile
Kimseye sarılmayı beceremem ben
Yavrusuna şevkatle sarılan
Bir baba görsem ne zaman
İşte bu yüzden
İçim yanar, gözüm dolar, ağlarım

Kara deliklerim vardır benim
Yaşanmamışlıklarım
Öfkelerim vardır benim
Bu yüzden sertim zaman zaman
Babam gibi
Bu yüzden dokunsalar ağlarım
Anam gibi...

Bedri Karaarslan