Web Zaman Damgası

DEĞERİ YOK

Hiçbir yerde şiirin, sanatın değeri yok
Emeğin ve bilginin başta asla yeri yok

Hatır deyip okunur, mısralar ve satırlar
Buraya en çok uyan kafiyemiz: katırlar

Mertsin, yine de seni bir şeye taraf görürler
Doğruları söylersin, bu defa tuhaf görürler

Ya çalıyorsun bari karakterinden çalma
Şakşakçı yalaka olacak kadar alçalma

Okuyun bakalım, belki bir şeye yararsınız
Yaramayınca da hemen bir torpil ararsınız
Kimsenin umurunda değil ki neler bildiğin
Önemli olan: birinin koltuğunu s i l d i ğ i n


Cemil bey duygulandı; gözlerden yaşlar taştı
Ondan duyduklarına, hem üzüldü hem şaştı
Kedicik gözlerine baktı yaşlı adamın
Sulu resmini gördü acılı serancamın
Sahibin göbeğine yaklaştı yavaş yavaş
Avucunda kayboldu küçük, tüylü, dertli baş
Sonra sağ patisini kaldırıp yanağına
Gözyaşını sildi bakmadan çapağına
Cemil Bey duygulandı kedinin sevgisinden
Çok da mutlu olmuştu bu yakın ilgisinden
Adam, hayvanı tutar tutmaz iki eliyle
Bağrına bastı onu bütün içten haliyle
Okşadıkça okşadı başını, kulağını
Ve cebinden çıkardı kırmızı tarağını
İncitmeden tüyleri taradı, bazen sevdi
Kasvetli evi, şimdi huzur dolu bir evdi
Cemil bey gözlerine bakarak sordu ona:
Gözün niye kör oldu anlatsan artık bana.
Ha sahibim diyordum, evet biraz zalimdi
Amma dıştan bakınca, ruhen hayli halimdi
Devamlı nöbetçiydim mısır ambarında
Bizatihi benim de hakkım vardı karında
Neyse birgün ambara geldi, çuvala baktı
Fareler yırtmış bu kez kafayı bana taktı
Kapıyı, pencereyi kapattı sıkı sıkı
Duvarda asılıydı keser, elek ve bıçkı
Fırlattı bana doğru kapar kapmaz keseri
İşte şu körlüğümdür sapının tek eseri
O gün bugündür görmez gözüm; ama alıştım
Buna rağmen ambarda, senelerce çalıştım.