Web Zaman Damgası

Müphem

tekinsiz bir bulut peydah olmuş göğüme
içimde şeytan taşlıyor aşktan sabıkalı bir şaman
derviş hırkası giymiş rahipler gibiyim
inandığım ne varsa... bu gün hepsi yalan


neşterim hançer olmuş
hançerim kalem…


düş kırıklığından bir kelepçe şıngırdar bileklerimde
sırtım, kesik kesik kırbaç izi
kendi cennetimden kovulmuşum
kitabın daha başında ölmüş roman kahramanıyım
her namluya açık hedef olmuşum
kirli şehirlerin, kirli mazgallarına
kan olup akmışım


sabır çatlatan bir Araf’tayım
fırtınalar kopuyor göğsümün çeperinde
çığ uğultulu koyaklarım geçit vermiyor
rüzgar kesilse bile içimde bir zemheri üşüyor
hüznün zehirli okları yağmur gibi yağıyor üstüme
içimde kuşatılmış bir kale düşüyor


aşklar ve çocuklar ölmesin diye şiirler yazıyorum
bütün cellatlar avına pike yapmış alıcı kuş oluyor
aşktan…
sevgiden…
güzel şeylerden bahsetmek istiyorum
her cümle sinkaf’lı küfre dönüşüyor


hayal oldu bana vaat edilen o sisli cennet
bir zaman adım kadar emin olduğum her şey
şimdi biraz ikircikli biraz müphem
hata üstüne hata
yanlış üstüne yanlış
günah dolu, günahsız heybem


inancını yitirmiş müritler gibiyim
göz kırpıyor bana…
melek yüzlü bir cehennem