Web Zaman Damgası

Melankoli

Zihninde büyüdükçe, derin izler bıraktı
Aklından atamadı, bunca olan biteni
Derleyip topladıkça, mesafesi ıraktı
Düşündükçe beyninde, tiftik gibi çiteni


O mutlu günlerini, hafızadan kürümez
Unutmak istedikçe, mazisinden sürümez
Gam yüklü yüreğinde, yaşattıkça çürümez
Çıkartmak mümkün değil, anısından yiteni


Lâl olan dillerini, zorlasa bıçak açmaz
Kara bahtlı kaderi, kovaladıkça kaçmaz
Muma dönüşen umut, etrafa ışık saçmaz
Hala niye düşünür, hüzünlere iteni


Hep bir ümit uğruna, değer mi bunca çile
Sus pus iken yüreği, konuşup gelmez dile
Kalan ömrünü harcar, tüketip bile bile
Dönecek diye bekler, bırakıp da gideni


Ateşten gömlek olsa, giydikçe teni yakmaz
Dağlasa bedenini, kavrulan yere bakmaz
Böyle büyük sevdaya, paslı çiviyi çakmaz
Yine sevgiyle anar, ömrü ziyan edeni


Nesrin Önem
13 04. 2017
Tekirdağ