Web Zaman Damgası

Oturdun karşıma masa başında, Sunar Yazıcıoğlu

Oturdun karşıma masa başında,
Sen bana ben sana bakamıyorduk;
Suçlu olduğumuz biliniyor da,
Bir kaptan bir kaba akamıyorduk.
**
Öğrenci mi kaldı rakip olacak,
Sen neden çıkardın karşıma onu;
Temiz kalple bana gelmelerinden
Arslan oluverir kükrerdin hani.
**
Stadyumda nasıl bozdun o kızı,
Öğretmenler, bir de senle ben vardık,
Ben nişanlı idim, sen ayrılmıştın,
Ayıp değil miydi öyle davranmak.
**
Kadın bu ne yapsa iyi görülür,
Cennetten kovulmuş melektir sanki,
Sinema girişinde, son gördüğümde,
Nasıl ağlamıştın görünce beni.
**
İşte bazen böyle hatırlıyorum,
Göl olmadan susuz düşen bir nehir;
Biribirimizi neden sevmedik,
Seninle arkadaş olamazdık ki.
**
Kızarım yarıda bırakanlara
Bir ilişki henüz başlıyor iken.
Eh! üzüntü olmaz, kalp kırılmazdı,
Sen beni, ben seni tanımıyorken.
**
İyi bil sevdada hiç hoş görmezler,
Bazen söylenilen bir boş cümleyi:
“Beni memlekete çeker götürür”
Ve “kendini bir şey sanıyor “gibi...
**
Kızın annesi de söylese aynı;
Erkek hazmedemez bu gibisini,
Ağzından çıkacak bir tek kelime,
Satırla doğrayıp, keser erkeği.
**
Bak işte aklıma yine sen geldin
Hırçınlığın düştü anılarıma,
İyi ki olmamış seninle işim,
Kapıdan dışarı kovardın yoksa.

Sunar Yazıcıoğlu