Web Zaman Damgası

Yağma Çölüme

Bin yıl önce kavminden sürülmüş bir sürgün
Gün ışığı görmeyen soluk benizli bir zindanım
Sorma kaç yaşındayım
Say ki sonbahar çocuğu
Say ki akrep burcundanım

Öyle yaralı, öyle gömülüyüm ki kendime
İçimde kurtlar dalaşır diş dişe, et ete
Say ki Gamora
Say ki Pompeii’yi yok eden Vezüv’üm
Kükürt ateşleri kaynar nehirlerimde

Martılar çoktan gitti sahillerimden
Büyüdükçe büyüdü acının ayak numarası
Bir benim avuçlarıma yağmadı kırkikindi yağmurlar
Boşa gitti onca yağmur duası

Kalıcı değilsen konaklama bu köhne handa
Açma perdeleri, bırak karanlıkta kalayım
Mutluluk diyorsun ya… Ben alıştım mutsuzluğa
Bırak acılı bir deniz gibi çırpınayım
Sen her bahar çiçek aç
Bırak ben budanayım

Gideceksen…
İki dirhem bir çekirdek giyinip gelme bütün esmerliğini
Kanamasın kabuklaşmış yaralar
Konargöçer aşiretler gibi konma içimin bozkırına
Gideceksen…
Kurulmasın o kara kıl çadırlar

Can suyu olup yağmayacaksan
Yağma çölüme
Yeşermesin içimde vahalar

Koymayacaksan adımı, adının yanı başına
Sus… Aşk deme
Yerin kulağı var