"Rüzğarın üzüntüsü, Auguste Angellier, Çev. Sunar Yazıcıoğlu" isimli şiir 11.1.2019 08:54:44 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Rüzğarın üzüntüsü, Auguste Angellier, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
30.11.2018 17:29:09
Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın, Olanların acısını sana diyen rüzğara, Zambakların, leylakların, güllerin ölümünü, Bal mumunda donan o arı sürüsünü ; Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın ?
O diyor ki yönetmekten yorgunum, üzgünüm ben, Acı çeken hepsinin inlemesinden, Çukura düşenle hep karşı karşıya geldim, Hayatın son bulduğu bir yerlere girenle ; Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın,
Bir kalp yetebilir diye cevap verecek misin. Neşe içinde şarkı söyleyen birinin kalbi Onu uzun yolunda teselli etmek için Kışın kıvrandırdığı o sonsuz tarlalarda ; Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın ?
Nerede bulacaksın, arzu eden bu kalbi Bu sakin bayramda olduğu gibi kalmayı, Bu kalp gizli acıdan nasibini almamalı, Ona o, ne balsam ve ne de mür olmalı; Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın ?
Bu senin kalbin mi, ve sana demek mi lazım Kapalı dudaklarının üstünden rüzğarın alabileceğini Olaylarınkinden daha büyük bir üzüntüyü, Bakışlarındaki, pek büyük bir ıstırabı; Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın ?
O zaman sevimli gülüşünle cevap ver ona Ağır zahmet taşımak istemiyorsa Geniş hükümranlığında topladığından fazla Dolaşmasın, bir insanın yanında Ah eden o rüzgâra ne olacak cevabın ?
Auguste Angellier, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Şiirin aslı : La tristesse du vent
Que veux-tu répondre au vent qui soupire, Au vent qui te dit le chagrin des choses, Le trépas des lis, des lilas, des roses, Et des clairs essaims gelés dans la cire ; Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Il dit qu'il est triste et las de conduire Le gémissement de tout ce qui souffre, De frôler toujours ce qui tombe au gouffre, De passer partout où la vie expire ; Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Lui répondras-tu qu'un cœur peut suffire. Un seul cœur humain chantant dans la joie, Pour le consoler de sa longue voie Sur les champs sans fin que l'hiver déchire ; Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Où trouveras-tu ce cœur qui désire Rester ce qu'il est en sa calme fête, Le cœur qui n'ait point de douleur secrète, Pour laquelle il n'est ni baume, ni myrrhe ; Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Sera-ce ton cœur, et faut-il te dire Que le vent prendrait sur tes lèvres closes Un chagrin plus grand que celui des choses, Et dans ton regard, un plus haut martyre ; Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Alors réponds-lui, de ton cher sourire, Qu'il ne frôle pas les âmes humaines, S'il ne veut porter de plus lourdes peines Que celles qu'il cueille en son vaste empire ; Que veux-tu répondre au vent qui soupire ?
Auguste Angellier
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.