Web Zaman Damgası

SEN HİÇ EN SEVDİĞİN ÖLSÜN İSTEDİN Mİ?

SEN HİÇ EN SEVDİĞİN ÖLSÜN İSTEDİN Mİ?

Pencereden süzülüp girince gece
Korkmadığımı sayıklıyorum durmadan
Durmadan korkmuyorum diyor
Kulaklarıma karanlığı değil
Kendi korkak fısıltımı dolduruyorum
Sen duymuyorsun
Kimseler duymuyor.
Başımı avuçlarımın arasına alıp
Alnımı yatağın soğuk demirlerine vuruyorum
Melodisi hiç bir dans figürüne uymayan
Tek kişilik bir cümle fısıldıyorum
Durmadan korkmuyorum diyor
Avuçlarımda yankılanan sesle kavga ediyorum
Gece karanlıkla soluk soluğa sevişirken
Ben kaybetmiş tüm insanların kokusunu soluyorum
Sen duymuyorsun kesik kesik nefesimi
Kimseler duymuyor

/Annemin son nefesini duydum ben
Biliyorsun
O zaman da çok acıdı canım
Soluğum gittikçe annemdi şimdi
Ama alnım,
Alnım anneme hiç benzemedi/

Gece doluyor içeri
Üzerime kapatıp gittiğin bir kabusu
Fısıltıyla bozuyorum
Aslında korkuyorum
Çok korkuyorum
"Özledim" diyorum fısıltıyla
Sadece seni.
Sen duymuyorsun
Kimseler duymuyor
Gece ağır bir çarşaf üzerimde
Fısıltı bir çığlık
Alnım soğuk demirde kırmızı bir öpücük
Siktir git demek kolay da
Sen hiç en sevdiğin ölsün istedin mi?
....
Ben istedim
Öyle fısıltıyla falan da değil
Bağıra çağıra "sen öl" istedim
Sonra özledim
"Özledim"
Necla Bektaş