Web Zaman Damgası

Hasretliye Mektup /.3./

Canımın özü ;
Varsın fıkrat bize izin vermesin ,
Varsın kader bizi çarmıha gersin.
Sesinle, nefesinle ,
Ruhumuzda ki sevgi eşşizdir benim için..
Mesafeler ötesi ,
Beyaz bir şehrin ücra köşesindesin,
Bil ki gölgendeyim.
Çınar ağacın dalına as al yazmamı.
Bir dilek dile bizim için .
Olur mu sevgi dağım..??
Ben burada dualar ederim.
Bir gün okuyacağın günü düşleyerek yazıyorum yine.
Son nefesime kadar da yazacağım.
Sukutun çığlıkların da kafeste çırpınırım.
Bulutlu gözlerimle çimlendiriyorum mavi düşlerimi.
Hasretinin damlaları yanağım da yazıyorum .
Ahh benim aziz zarif yarim,
Bekleyişlerinin sabrına hayranım.
Ne çok çareler bulurdun çaresizliklerime.
Şimdi bir umuda vakit az kaldı.
Korkularım nefesini tutuyor,
Yanı başımda nöbetteler sanki.
Seni sensiz yaşamak kolay mı sanırsın hasretlim.
Ruhum daralıyor , dayanılmazlardayım .
Hasretinden yandıkça çoğalan hardayım.

// Gel,
ben gelemesem de sen gel ,
ölüm her an.
Gel,
Ellerim avuçların da yansın.
Yüzüm al al olup,
Utangaçlığm yok olsun.
Tenim teninde gül açsın .
Gel !
Öyle bir gel kii,
O gün İstanbul bizim olsun.
Daha ne duruyorsun..//

Senin kadar güzel yazamasam da küçük bir şiir le son veriyorum.
Şimdi çıkmam gerek.
Esintin seni hep sevecek.

Esintin

( devam edecek)