Web Zaman Damgası

TUTUN GÖZLERİME

Uykusuz her gecenin sönmeyen ışıklarından
Ağlamaklı günaydınlar doğurdum
Tan ağarırken yitik sabahlarda
Bakmaya iğrendiğim aynalarda suretini gördüm
Yüzümde yıkamaya korktuğum sen gülüşü



Uyanmamaya yalvarırken ne kadarda gereksizde
Sensiz gelecek gün
Beyaz duvarlarda dolaşan isli ayak izleri
Peşinden sürüklüyordu halüsinasyonlara dolu
Sarı sarkık lambalı varoş otel odasında



Eserekli ruhum afyonlu gibi seni sayıklarken
Kirpiklerime kilit olsun istiyorum ellerim
Bir kadeh dolduruyorum silme sensizlik
Katıksız içiyorum sabahın ayrılık saatinde
Ve bir kulp daha takıyorum ruhuma şerefsizce



Bıraktım kendimi sahte gülüşmelerin ellerine
Zevk sarhoşluğunda öldürmeye çalışıyorum seni
Kahpe hayatın daracık arka sokaklarında
İniltilerin arasında
Öldürtmeye çalışıyorum orospu ruhlara bedenimi


Düşmekten korktuğum hayatı arkamda bırakırken
Doğrulmaya mecalim yok artık belki dönersin lere
Yoksun ve yokluğun uçurum oluyor,
Dibindeki cesedime
Paramparça duygularım ve birkaç beyaz kâğıt
Tutun gözlerime der gibi sen gülüşü gözlerimde




Uzat gözlerini tutun ruhumun en derinine,
Sev gözlerimden tüm şefkatinle

Okyanusun ortasında küçük bir adacık olsam
Bul beni
O kadar hasretim ki
Yaşat seni




[ italik ]