Web Zaman Damgası

TEKBİR GETİREN KALEM...

Damsız hezeyanlar ürüyor aklın kifayetsizliğinde
Bir de reşit bir acıyı mimlemişken şair.
Deşifre ettiği yüreğin bakir uzamı
Yine tüm sefil dizelerde tekbir getiren kalem.

Âlem sancılı kalem kadar,
Muteber bir imin terk edilmişliği kadar da
Teyakkuzda şiir.
Garip bir miladı var,
Bir de dolmayan miadı sübyan dizelerin:
Diz dize şair ve yazmaya dair bilumum hüzün
Hele ki düne delalet aklın fıtratı
Yine de demediklerine kefil
Yarının tınısında saklı o zehir ki;
İfratı yüreğin bir de densizliği söylemediklerinin.

Akan kiri temizleyen bir şelale,
Yangının müridi ne de olsa şair ve kalem;
Andıkça ama anılmadığı;
Sevdikçe ve sevilsem keşke demeye de meyyal,
Aklın izanında kâfir bir hece:
Asılı ve üç harften ibaret:
Kimine göre aşk,
Kiminin kınında dikenli bir gül,
Yüreğin matemi bulaşmış üstüne
Bir de inkâr etmediği onca yalan hazan,
Yıkın ve fevri bir gölge kadar da mahzun,
Şekli şemaili yitik şehirde
Ötelenen şiirin mademki bağlanmış basireti.

Ne gam oysa diyebilmek belli ki gaffar bir terennüm,
Edindiğine şükür,
Dilediğine dair niyazında saklı tüm kelam,
Yandığındansa yanılmalara peşkeş çekilmiş oysa
Onca zaman yine şairin kayıp yetilerinde
Bir isyan bürünse de zaman zaman,
Ne gam be ömür;
Saklı tutsam neye yarar
Hele ki yaşamak kadar zahmetli ise
Yazdıklarına kanan o çocuk yürek.

Bir elinde kalem bir elinde boş dünya:
Düşe kalka toplarken geçmişin közünü
Bir de demediklerimi söylesem neye yarar?