Web Zaman Damgası

Unutma yüreğin kadar `sın...!

Kimse duymadı sesimizi
Gece sağır
Gün ağır!
Bilmedi kimse birbirimizi beklediğimizi
Ne sen anladın gittiğini
Nede ben anladım terkedildiğimi..


Sen,
tüm karanlıkların içinde ki ışık
unutma yüreğin kadar sın
ve korkma
cesaret õzgürlûğûn ilk adımı dır.



Resimdeki Hasretine bakınca
Alın çatımda
Alev alıyor Hüzünler
Türküler susuyor
şiirler tükeniyor
Ağırlaşan bir kasırga
Düşlerimi vuruyor,
Ve
Bir Newroz çiçeği açıyor
Kalbimin orta yerinde.


fitil fitil tutuşur, özlemler...
kırgın ve yaralı kalan imgelerde,
bağdaş kuruyorum
Pirimin divanına
Ben buralara ait değilim.
Niye kanıyor ki şimdi
Şu kahrolası göz bebeklerim..



Demek`ki
Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem,
Sularla çevrili bir şehrim,
Birde kızıl sakalli bir yoldaşım var.
Ömrümün toplamıdır
sensiz geçen her günün cayır cayır yanışı
birbiriyle
kesişmiyen hikayemiz...!