Web Zaman Damgası

Beyaz kuşlar

"Şimdi
Adını bile unuttuğum
bir sokaktan geçiyorum.
Zaman küflü bir ekmek içi gibi kokuyor
kaldırımlarda.
Bir ısırık izinde kayboluyor
bütün yarınlar.
Canımın acıdığını
çok sonralar öğreniyorum.
Hem ben artık
Merak edipte sormuyorum hiç kimseye.
Neden "kadın olarak doğdum diye.
Ölümü bir tabutun üstünde taşıyorum göğsümde.
Sonra süt veriyorum güvercinlere.
Beyaz kuşlar uçuyor gökyüzüne doğru.
Gözlerimi yumuyorum bir uykunun en çıplak haline.
Sabaha kaç karanlık daha
aldatırım bilmiyorum.
Şöyle çokça bir yağmur yağsa diye
fısıldıyorum kendime.
Temize çekerim
O vakit;
Bütün kirli şiirlerimi.
Bilirsin
benden çok
onlar sevişir seninle geceleri.
Hem bugün ben
Bütün şehri satın aldığımı sandım.
Çiçekli basma elbiseler dağıttım
kızıl saçlı kadınlara.
Sonra aşk filimleri izledim sinemalarda.
Siyah bir perdenin ardında
Susturdum yüreğimi yağan yağmura.
Bütün sokakları çıkmazlara soktum.
Kaybettim kendimi,
Gençliğimi,
Güzelliğimi.
Şimdi nasır tutmuş ellerimle yazıyorum
bütün şiirlerimi.
Ve bütün mısralarımın içinde.
Öldürüyorum kendimi...

Susma öyle mira.
Çok üşüyorum"...

Özge Özgen