Web Zaman Damgası

Öğrendik Yaramızı Tuzla Dağlamayı

Hayat çürümüş düşler senfonisi
Ormanın zulasına ceviz saklayan sincaplar gibi düş kırklığı biriktirdik
Kalp dediğimiz isli mahzende

En zayıf yerimiz kalbimiz'di
Bile bile kırdılar

Öpülmeye hasretti dudaklarımız
Isırdılar

Kadim sularda istiridye kabuğuyduk
Boz bulanık nehirlere aldandık
Yerle yeksan olduk tuz çöllerinde
Acının pençeleri didikledi etimizi
Kör yarasalar uyuttuk döşümüzde
Kanımızla suladık açgözlü vampirleri

Kelepçeler vuruldu o masum aşklarımıza
Her aşkın sürgünü olduk
Kallavi sevdalar erteledik yarınlara
Sırlar sakladık
Karanlık labirentler in kuytusuna

Aşk denen dergahta, kurudu ergenlik sivilcelerimiz
Öğrendik yaramızı tuzla dağlamayı
Artık kanmıyoruz mart çiçekleri gibi yalancı baharlara
Akıllandık
Zemheri ye döndü ömür
Çoğaldı saçımızda kar yağışı
Çoktan geçtik yolun yarısını
Yaşlandık

Bundandır, aşk’a hançer gibi bakışımız
Bundandır, aşk denince uzaklara dalışımız