Web Zaman Damgası

Son Gece

sondan bir önceydi
ses seda kesilmiş netameli bir geceydi
sanki Gothic bir pelerin örtülmüştü şehrin üstüne
karanlık caddelerde vampir çığlıkları
en oyunbaz çocuk bile erkenden dönmüştü evine
tuhaf bir korkuya bürünmüştü sokak
aptalca bir iyi niyet, fazlasıyla saflıktı
yaklaşan bu fırtınayı
bir yaz yağmuru sanmak

sondan bir önceydi
çocukluğu cami avlularında, gençliğini Mapus damlarında kalmış yaşlı adam
hissetti fayın kırılışını
depremin uğultusunu duydu
jilet gibi bir şiire sundu bileklerini
kaçın kurduydu
ayan beyan belliydi, bir bahane arıyordu ayrılık
“ne halin varsa gör” bakışı vardı gözlerde
sevişmelerin sıcaklığı soğumuş, aşk buz kesmişti
şiir kokuşmuş
sözcükler kirlenmişti
en içten duygular bile ya şairane bir konuşma sanılmış
yada yanlış anlaşılmıştı

sondan bir önceydi
son geceydi
bir deri bir kemik kalmıştı umut
dikenli tele takılmış bir uçurtmaydı aşk
korkuyordu artık rüzgardan
bütün dokunuşlar barbar, öpüşmeler yabandı
korkuyordu o sımsıkı sarılmalar dan
hasret, mezarında kıyam ederken
sürünerek yaklaşıyordu o çıngıraklı kıyamet
acı, lacivert gülüşlü bir hançer gibi
ışıldayarak çıkıyordu firuze taşlı kınından
ve…
kıpkızıl, bir kan fışkırıyordu
aşkın şah damarından