Web Zaman Damgası

Suya Sızan Ebru

[ italik ]
buluğ çağını bitirdi bıraktığın acı
bıyıkları bile terledi seni özlemenin
[ /italik ]

sis çöküyor gecenin kılcallarına
hasretin içimde aç kurt gibi ulurken, mavzer seslerine karışıyor hüznüm
kar suyu içiriyor um şiirime, korkmasın diye
karlı dağlardan akan çığlar gibi geçit vermiyor ayrılık
eşkıya basıyor umutlarımı
bütün vahşiliği ile…

neydi sendeki tılsım?
nasıl bir tuzak tın ki, bu tuzağa düştüm bile bile
nasıl bir sevmek ti bu?
uçuruma koştum, uçurumu gör göre

sen gitsen bile, gölgen kaldı gölgemin üstünde
içten içe yanan bir orman gibi
hep tüttün gözlerimde

bu kadar küçük müydü kalbim?
senden başka kimse sığmadı içine

suya sızan ebru, ebru ya işleyen sır mıydın?
kırıldıkça gürleşen martı teleği
aktıkça köpüren ırmak mıydın?
her mevsim senin hasadın kalktı tarlamdan
bire kırk veren toprak mıydın?

boynuma asılmış bir vebal gibi senin kokundan başka koku sinmedi ömrüme
başka bir aşka öykünmedim
hangi kadın gözlerime biraz derin baksa…
seni gördü gözlerimde

anlıyorum ki küçücükmüş benim kalbim
minicik…
senden başka kimse sığmazmış içine