Web Zaman Damgası

Boş bir şehir yalnızlığı

her gidişin bir vedası var
yara kesiği renginde
vakitsizce bir iç çekiş
dil i geçmiş
Ekim artığı lirik bir gecede
bir zamanlar
yalansızdı gözleri
Hani o bitmeyecek sandığımız
Aşklarıyla aldanıp yandığımız
kahkahalar
vakitsizce
hüzün yüklenmiş bir gece
şimdi darmadağın

söyle yüreğine
hangi rüzgardı bu
bu tarifsiz gidişe
giydirdi üşüyen vedaları
yüzünü yüreğime dön
dünyam gözlerinde
boş bir şehir yalnızlığı

kırık umutlar,acılar
Kırık bir gülümseyiş
içimdeki mülteci şehrin yıkıntıları
gözlerimi sür geceye
son söz gibi
ah ! içinde sen olan
bu şiirin bari tut ellerini
geciktir bu tarifsiz gidişleri
ayın şavkı
paramparça gökyüzünde

hayal edilecek ne kaldı ki şimdi
aydınlığı yaşamadığım gülüşün gibi
başka bir eylüle bırak hikayemizi
rüzgârdan bir ıslık gibi geçen
çiçeğin vedası olsun