Web Zaman Damgası

Bana Uzak Denizlerde

I
Sis dağılıyor...
Hayalet bir gemi alıp götürüyor, isi dumanı
Flu bir güneş doğuyor, gri bulutların arasından
Senfonik bir perde açılıyor gözlerimde
İçimde bir dağ uyanıyor, bin yıllık uykusundan


Van Gogh un ölüm sarısından bir tortu çökmüş, anıların üstüne
Sanki, küflü bir kılıç çıkmış kınından
Cehennemin dibi kadar, uzak yollar girmiş aramıza
Artık hatırlamaya çalıştığım bir dua yüzün
Belki Kari’a
Belki Vakıa
Gölgen yitik bir kavim
Belki Babil
Belki Kimmerya


II
Sis dağılıyor...
Sırrına buğu işlemiş aynada, artık kendimi görüyorum
Evcilleşmiş içimdeki o vahşi acı
Dikiş tutmaz yaram kabuk bağlamış
Diri diri mezara gömülürcesine, gömülmüş üm kendime
Kırık bir kılıç gibi...
Kırık bir kalp kalmış elimde


Artık gelmeyeceğini bile bile, seni beklemekten yoruldum
Yokluğunun zindanlarında, gözyaşı şişeleri biriktirmekten
Senli umutlardan eli boş dönmekten
Arabesk şarkılarda efkar demlemek ten, yoruldum
Her mevsim sana geç kalmaktan
Her eylülde, sana yaprak dökmekten yoruldum


III
Sis dağılıyor...
Aşkla ilk tanıştığımda ne halde idim, şimdi ne halde
Bozguna uğramış ordular gibiyim
Saçımda beyazlar çoğalmış
Yüzümdeki çizgiler, geçit vermez koyaklar gibi derinleşmiş
Büyümez dediğin o mavi çocuk...
Büyümeden yaşlanmış


Sense göz kamaştıran bir define sin hala
Herkese yakın...
Bana uzak denizlerde
Öyle tehlikelisin
Öyle güzel
Ve ulaşamayacağım kadar dipte.