Web Zaman Damgası

Nasıl Söktün Kaldırımlardan Gölgemizi

[ italik ]şikayet ettim Mevla ya
karakola demem seni
aşık İmami
[ /italik ]

bize gecikmiş bir gökyüzünün erkenci kuşlarıydık
ben k/ırkına merdiven dayamış bir çınar
sen d/alları çiçeklenmiş kiraz ağ/acı


aşkta çıt kırıldım iki yufka yürek
kavgada kızılca kıyamet iki savaşçı


yakmıştık gemileri
kılıçla kın gibi sarılmıştık birbirimize
bizdik fitili bitti bitecek dinamit
bizdik her an ipi kopacak asma köprü
bizdik kayıp hazineye giden o gizli geçit


en iyi dostta, en kötü düşmanda bizdik bize
pire için yorgan yakardık
bir başkası bize toz konduramazdı
en acı sözlerle kendimizi y/aralar
kristal kadehler gibi çıt diye kırılırdık


ben şiirler yazardım sana
ateş çemberinde akrep gibi çaresiz şiirler
senin mektupların gelirdi
kafesinde kuş gibi çırpınan mektuplar


mektupların gelmiyor artık
o tütün kokan parmaklarının kokusu yok k/ağıtlarda


şimdi kim bilir kimin gözlerini kamaştırıyor teninin ışıltısı
kim ısıtıyor nefesi ile, üşüyen parmaklarını
gökyüzünde yıldız çalar gibi kim öpüyor o romantik dudaklarını


bir meleğin kanatlarını keser gibi kesmişsin o güzelim saçlarını
birlikte yaktığımız yangının küllerini
buzul sevişmelerde soğutmuş'sun
boyayıp dudaklarını cinayet kırmızıya resimlerimizi yakmışsın


söyle
çivi çiviyi söker deyip te nasıl söktün kaldırımlardan gölgemizi


söyle
hangi kırılasıca bardağın boş tarafına
gömdün bizi