Web Zaman Damgası

Gittin

sen şimdi gittin ya…
ben öpmeyim diye, ruj değil akrep zehri sürdün ya dudaklarına
ben okşama yım diye saçlarını kestin
ben gelmeyim diye rüyalarına bile mayın döşe din ya…

gölgene bile barikatlar kurup, bir ağıt gibi ilikledin ya dilime hasreti
ateşe atıp sevinçlerimi
küle çevirdin ya gülüşlerimi
çorak göğsümü bir tırpan gibi biçip
barbarlar gibi kılıçtan geçirdin ya düş ülkemi

ben öyle içip içip sarhoş falan olmadım
erkekler ağlamaz ya, ağlamadım bile
hayata falanda küsmedim
ergen liseliler gibi Ajitasyon bir not bırakıp
bileklerimi de kesmedim
yani demem o ki
ölmedim

kahretsin
ölmedim, ölmedim ama…
vurulmuş güvercinler gibi düştüm şehrin orta yerine
başucumda ağladı serçeler
sokak lambaları kahrından söndü
ve kozasında öldü bütün kelebekler

g
i
t
t
i
n
gözünden öptüm, göz yaşını içtim yine de gittin
bir kinin var gibi kırk yıllık düşmanından öç alır gibi gittin
bahar çiçekleri gibi güle oynaya değil
dalından kopan yapraklar gibi titreye titreye gittin
kuş cıvıltısı gibi gülmeni isterdim
sen ağlaya ağlaya gittin

yokluğunda, karcığar faslıydı şarkılar
şiirler ikircikli
sevdalar cinayete teşebbüs
sevgililer şüpheli

gittin…
çürümeye bıraktın beni bu şehirde
sen gidince…
sanki sevme duyumu yitirdim
kallavi balinalar gibi karaya vurdum
sahipsiz akvaryumlar gibi yosun kapladım
pas tuttum

bir orman yangınıydım seninle
sensiz söndüm

sana aşık olduğum gün mezarımdan kaçmıştım
mezarıma geri döndüm