Web Zaman Damgası

,,,,,,,,,,,,,,,,

evden kaçan çocuklarla büyüdüm ben
babaları ile kavga edip
gecenin koynunda uyuklayan
her siren sesinde
anne diye sayıklayan


şeytan kıran dualar ederdim
korkardım geceden
babam gelirdi gözlerimin önüne
mezarının nerede olduğunu bile bilmeden


ne çok yenilgiler'im oldu bu savaş meydanında
paslı gemi leşleri gibi kaç kez kıyıya vurdum
kaç martı ölüsü taşıdım avuçlarımda
tırnaklarımla dipsiz kuyular kazdım
şehirlerin orta yerinde
kana bulaştı üstüm başım
böğürtlen toplamışçasına


gömü bulmuş gibi sarıldım cam kırıklarına
kan tarlasına döndü ellerim
cam ve elmasın farkına vardım amma...
lime lime döküldü etlerim


vazgeçtim artık paslı bıçakları bilemekten
vazgeçtim acıyı bal eylemekten
istiridyenin acısı inci olur
vazgeçtim her acıdan bir inci beklemekten


kilitledim artık kalbimi
anahtarını, kimse kimsede aramaz
dumanından vazgeçen dağ gibi
vazgeçtim aşktan
gönlüme kimse taht kuramaz


bağdaş kurup oturmaya
bir minder bile bulamaz