Web Zaman Damgası

Kuşlar Gece Ölür

saçlarımda sarıyı
gözlerimde sevdiğimi arama anne

saçlarımın sarısını buğday başaklarında
gözlerimi delikanlı çağımın
ebedi sevdasında bıraktım anne

şah damarımdan fışkırırken arşa al kanım
gök kubbenin mavi çehresinde tutuştu
yağmur çiseciklerine üşüşen gözyaşlarım anne

yandı kefen tanımayan masumiyetime
damlayan yüreği ayın

şafağın kirpiklerinde pıhtılaştı
yerlere saçılan çocuk gülücüklerim

al Anne sol göğsümden nişanımı
bağrına bas

dünden yetim düşlerimi anlat ona
her akşam yolunu beklediğim
gittiği seferden dönmeyen babamı anlat

bir çift yeni ayakkabıya günlerce nasıl çalıştığımı
uçurtma uçuramadığım kırları anlat
yağmur basan evimizi
tütmeyen bacamızı
katıksız aşımızı
en çok en çok da ninemim masallarını anlat
Yemen Seferinden dönmeyen dedemi
Çanakkale Harbinde şehit düşen amcamı anlat

omuzlarında gezdir anne!
uykularımın ay yıldızlı rüyasını

tan yelinde süzgün mavilere sal saçlarını
sabah yıldızının nemi düşsün
açılmamış gül goncası dudaklarına

yanaklarında allanan tan vurgunu
kuşları çağır anne

kan dolan gamzelerimin
hilal damlayan suskunluğuna

denizlere kopsun
hür sevdamın dalga dalga etekleri

kara yelin duvağından essin
yurdun dört bir yanına
güvercinlerin ak kanatlarından aksın

gün kızılı sancıların
esaret tanımaz doğumlarına

değmesin anne değmesin diye
hainlerin o pis eli
ebedi sevdamın kınalı parmaklarına

git! Uşak makamında yankılanırken ihaneti zalimlerin
lâl olan dilleri doğranırken
dilkeşhaveran makamının minarelerinde haykır

delikanlı çağımın çiçeği burnunda sızısı
dökülürken içi parçalanan göğün bendinden

deşilen plesantasından denizin
ölü doğururken gelincikler
Gümüşdere'nin susan marşına

dalında solan menevişleri haykır anne
zalimlerin kana susamış kuduz sıfatlarına

şimdi benim kıyılarımda toprağa düştü
ağzı açık son nefesin ilk cemresinden
henüz tüylenmeden serçe yavruları anne
sustu çığlıkları üniformamın

sende ağıt yakıp oğlum öldü diye ağlama
ağlayıp da karaları bağlama anne
şahadete yükselmiş yüreğimi dağlama

ben Kandil'e doğan şafaklarda süzgün
güneşin nabzını Yüksek Ova'da
avuçlarında tutan asker

benim postallarımda titrer
inlerinde satılmış kahpelerin şerefsiz dölleri

ben şanlı Türk'ün ölümsüz neferi
ölüm saçarım anne! Ölüm
bayrağıma göz diken soysuzlara

hücrelerimin boynundan asılan
künyemden şaha kalkarım bin defa
bin defa doğarım doğranmış dokularımdan
kırarım nazlı hilâle uzanan o pis eli

sen yeter ki ağlama
dik tut eğilmesin o güzel başın
alçakların önünde

giderken son nefesimden
üzerime kopan ezanlarla sevdiğimi

sessizce ört üzerime
nazlı kızımı anne

son defa aç kuzuna kucağını
doyasıya çekeyim içime kekik kokulu sineni
sonra anne sonra
hep gülümse bakıp göklere
bakıp Türk'ün şanlı bayrağına

ve unutma
kuşlar gece ölür anne ...