Web Zaman Damgası

Aşk Desem

şimdi her cümle, kendi derinliğini saklayan bir anafor
her şiir bir ferman
ki sen konuşunca şelaleler dökülürdü dudaklarından
her sözün bir şiire imge olurdu
uyanırdı kara sevda bin yıllık uykusundan
sen konuşunca
çiçekler fışkırırdı bu şehrin sokaklarından
uçurum diplerinden gülümserdi sesin
sesin yağmur damlası gibi yağardı üstüme
sen konuştukça, toprak kokardı tenim


şimdi susuyorsun
dağ gibi, taş gibi susuyorsun
sen sustukça vahşi otlar büyüyor içimde
sen sustukça bir yerlerde birileri konuşuyor
katiller konuşuyor
cellatlar konuşuyor
sen sustukça kırılıyor yağmurun kanatları
kuşlar gökyüzünde kayboluyor
su donuyor
ateş sönüyor
sen sustukça
silahlar çekiliyor
savaşlar oluyor


sen gölgene bile barikatlar kurup
suskunluğunla yivli bir mermi gibi delip geçiyorsun ya beni
ben bütün susmalara inat
su versem yüreğimin çeliğine
aşk desem usulca
aşk
bir rüzgar esse yılkı atların yelesine
gökyüzü gürlese
ışıldasa paslı kılıçlar
Ferhat ın külüngü dağları delse
çağlaya çağlaya aksa o deli ırmaklar
aşk desem
yırtılsa haritalar


aşk desem
bir martının kanatlarına tutunup dağları aşsam
buğday kokan kasabaları geçip
şehir şehir
köy köy seni arasam
o çöl artığı şehirlerde bulsam seni
belki Babil de
belki Ninova da
o büyülü sesini kana kana içsem
öpsem nar çiçeği dudaklarından
teninin gizini dudaklarımla çözsem


aşk desem
kızıl denizi yarsa Musa nın asası
bütün kavimlerle birlikte bende aşka koşsam
masmavi nurlu bir ışık olsa gözlerinde
yaşarken cenneti görsem kollarında
o cıvıldayan sesinle
bu sessizlik bitse
bitse yokluğunla olan kavgam
aşk desem aşk
bir günah gibi girse kanıma
en sevap sevdam