Web Zaman Damgası

Eylül üm Ölüyor

[ italik ]öpünce geçmiyor
acısını bile sevmişseniz
[ /italik ]

İpi kopmuş kehribar tespihler gibi dağıldım yine
Ateşin közüne sürülen demlik gibi kaynıyor acım
İçimde kapkara bir boşluk
Bir doğum değil, binlerce ölüm çırpınıyor avuçlarımda
Pişmanlık akıyor dereler imden
Nehirler im çamur balçık

Kıvrılmış yatıyor duvar diplerinde; kurşuna dizilmiş şiirler
İmgeler im ığıl ığıl kanıyor
Düş kırgını kirpiklerim
Sustukça birikiyor çığlığım
Sesim Kurumuş ırmak yataklarına benziyor

Ne zaman aklıma senli bir gökyüzü gelse
Tırnağımla uçurumlar açıyorum avuçlarıma
Üstüm başım kan revan
Yüzümdeki acı sığmıyor bu kente
Yumruğumdan parçalar kalıyor camlarda

Dönüp dolaşıp hep aynı bataklığın içinde kayboluyorum
Kan yağıyor güvendiğim dağlara
Yolum hep çıkmaz sokaklarda düşüyor
Limanlar ım pusu
Aşklarım tuzak
Sonbaharın saçların sararırken
Eylül üm…
İç kanamadan ölüyor

Ey bağrımda hamaylı gibi taşıdığım
Biz ayrıldık diye; sen böyle acı falan çekmedin biliyorum
Öyle içip içip te, sarhoş falanda olmadın
Ağlamadın bile eminim
Hayat yine devam etti sana
Çivi çiviyi söker dedin
Yeni bir sevgili buldun
Darağacında sallandırır ken beni
Hayat öpücüğü verdin yeni sevdalarına

İster dostane bir rica farzet, ister eski günlerin hatırına say
Sen nasıl unuttun?
Yada nasıl unutabil din, bana onu anlat
Çok sevdin se?
Bu acıya nasıl dayandın?
Bu cinayetin üstünü örtüp kanlı çaputlarla;
Bir başkası ile nasıl sevişebil din?
Onu anlat

Anlat ki;
Bir daha geçmeyeyim aynı yollardan
Savrulmayım aynı dipsiz uçurumlara
Bir orman gibi; bir kıvılcımla tutuşup, çatır çatır yanmayayım
Karcığar faslı şarkılarla gömülüp
Tırnağımla; uçurumlar açmayayım avuçlarıma

Anlat ki;
Her seviyorum sözüne; aptallar gibi kan mayayım bu defa
Pert olmuş bir eşya gibi…
Haraç mezat satıl mayayım bir daha