Web Zaman Damgası

Eskiden Çok Eskiden

siyah beyaz fotoğraflarda kaldı gülüşleri
yıllar… yıllar… önce diye başlayan bir masal o günler
o taş plaklar gibi eskidi hikayeleri…

masal dinlemiyor şimdi çocuklar…
kanmıyorlar karın tokluğuna meslek öğrenmeye
[ italik ]“dükkan senin”[ /italik ] palavralarına inanmıyorlar…

eti senin, kemiği benim devri geçti!
keser döndü sap döndü
gün geldi hesap döndü!
mazlumun ahını alan, ödedi aheste-aheste
haram yiyen, aç öldü!

el kadar çırakların sırtından geçinenler
çocuğuna fiske vurmayıp, üç öğün çırak dövenler
çırağın sigortasını yaptırmayıp, kendi süper emekli olanlar
ya öldüler
yada birer birer kayboldular.

herkes ettiğini buldu, dünya kimseye kalmadı.
son nefeste helalleşmek istedi…
hiçbir çırak kapısını çalmadı!

ne zaman yolum düşse o soğuk atölyelere
kulağımda çınlar sesleri…

alın teri kokar anahtarlar levyeler
tezgahlarda takım değil, çırak elleri görürüm.
yemeyin ulan!
yemeyin çırakların hakkını
yoksa yüzünüze tükürürüm!