Web Zaman Damgası

Eylül üm Ölüyor

Ateşin közüne sürülen demlik gibi yine kaynıyor acım
Bir doğum değil, binlerce ölüm çırpınıyor avuçlarımda
Sustukça birikiyor içimdeki şizofren bir çığlık
Kan yağıyor dağlarıma
Yolum hep çıkmaz sokak
Nehirlerim çamur balçık


Ne zaman aklıma senli bir gökyüzü gelse
Yüzümdeki acı sığmıyor bu kente
Bir bataklığın içinde kayboluyorum
Sesim yitik bir mevsime benziyor
Sonbaharın saçların sararırken
Eylül üm…
İç kanamadan ölüyor


Ey bağrımda hamaylı gibi taşıdığım
Biz ayrıldık diye; sen böyle acı falan çekmedin biliyorum
Öyle içip içip te, sarhoş falanda olmadın
Ağlamadın bile eminim
Çivi çiviyi söker dedin yeni bir sevgili buldun
Darağacında sallandırır ken beni
Hayat öpücüğü verdin yeni sevdalarına


İster dostane bir rica farzet
İster eski günlerin hatırına say
İster bir mahkumun son arzusu kabul et
Sen nasıl unuttun?
Yada nasıl unutabildin onu anlat
Bu acıya nasıl dayandın?
Bu cinayetin üstünü örtüp kanlı çaputlarla;
Bir başka tene nasıl dokunabildin onu anlat


Anlat ki;
Her seviyorum sözüne; aptallar gibi kanmayayım bu defa
Bir daha geçmeyeyim aynı yollardan
Bir daha savrulmayım aynı dipsiz uçurumlara
Bir orman gibi; bir kıvılcımla tutuşup, çatır çatır yanmayayım
Karcığar faslı şarkılarla gömülüp
Tırnağımla; uçurumlar açmayayım avuçlarıma


Anlat ki…
Pert olmuş bir eşya gibi…
Haraç mezat satıl mayayım bir daha