Web Zaman Damgası

Değirmen Sokak

Değirmen Sokak

Değirmen sokak
Değirmen
Öğütür
Adından da hayır gelmez bu sokağın
Değirmen sokak öğüttü beni

"Şehir zehir" derdi annem
Şehirdeyim bir değirmen sokakta öğütülüyorum

Değirmen sokağı sevemedim
"Şehir zehir" dedi dinlemedim annemi
Şehirdeyim değirmen sokağın karnında
O kocaman balık
İnsafı yok gönlüme

"Şehir zehir" derdi annem
İmrenilecek halim yok bu şehirde dostlar
Bu büyük öğütücüde
Arsızlı hırsızlı sokakları var bu şehrin

Yıllar yılı
Öğütülüyorum
Değirmen sokaktayım
Dünya zaten değirmen
Öğütür insanları
Bir dertle öğütür
Değirmen sokakta öğütülüyorum

İmrenilecek halim yok şehirde
Mavi göğe mavi bakmaz
Değirmen sokak

"Şehir zehir" derdi annem
Yıllar yılı bu şehirdeyim
Sanki beni hırsla boğmak isteyen nehirdeyim
Tarihiyle öğünsün bu şehir

Köylü ayaklarla kirlettim mi caddelerini
Ey şehir
Ne bana öfken
Ne yaptım ki sana
Ömür törpüsü kahrolası sokağındayım

Şehir hiç derdimi görmedin
Şehir hep kem gözle baktın ben köylüye

"Şehir zehir"
En çok öğüttüklerinden biri alnım biri de gönlüm bu sokağın
Şimdi ellerim değil çiçek
İyi bir öğütücü değirmen sokak
Başka ne beklenir ki
Siyah saçlarım beyazladı
Gözümden akan yağmurlarda boğuldu sakalım

Dertlerime ey şehir köy kadar bile yeşil değil niyetin
Ve hırsızın var
Uğursuzun vardı eskiden beri
Ve canlı bombalarin türedi şimdi de
Trafiğin ayrı dert

"Şehir zehir"
Bir beddua mı almışım ne
Hüzün peşimde benim ne farkım var ha köy ha şehir
Ben bir zehirden diğerine gittim
Köyden şehire değil

Ünün dinin güzel ama
Gönüldeki ışığa da düşmansın şehir
Gönlüme damlayan zehir...
Gönlüme de sabrıma da düşmansın değirmen sokak
Ellerimin çiçeklerine de..
Eylül gibi rüzğarlarıyla beni mağlup etmeye gelen kaltakların

"Şehir zehirdir" derdi annem
Neden hiç dinlemedim ki seni anne
Öğütülüyorum hep Değirmen sokakta

Ey Değirmen sokak
Güneşe bile ters döndürdün
Suya ekmeğe muhtaç etmemekle öğünmeye hakkın yok senin

Öğütmedesin hep gönlümü Değirmen sokak
Işığımı etimi kemiğimi direncimi gençliğimi öğüttün
Çok hırslısın gönlümü öğütmede değirmen sokak
Nedense en çok da gönlümü öğütmede

Üstüne yok haber salmada yare
Seccademde bir çare
Özüme
Gözüme
Dizime
Kara yazıma
Solan yüzüme

Ben bir insan yani gönlü olan bir varlık
Yirmi yıldır
Bu üşütük dünyanın bir şehrinin değirmen sokağındayım dipdiri
Öğütülüyorum
Çaresizlik işte
Veya yazgı

Düşmandır ateş kadar gönlüme bu sokak
Ve kaltakları
Yanma
İbrahim gönül düştün ateşe...
Tapınma
Doğup batan güneşe

Kim koymuş bu sokağın adını
Tam on ikiden vurmuş...
Şeytandan ustaca piyon olarak kullanıyor kadını bana bu sokak
Ahlakımın da öğütücüsü bu sokak
Değirmen bu sokak gönlüme ve sevgilerime...beyazlığıma
Yüzüm de çizgi çizgi yaralandı kirli rüzğarıyla
Adı üstünde bir değirmen
Öğütür insanı
Un ufak eder direnmesem

Yeşil başaklı tarla gibisin bana ey köyüm
Senin ellerinden niye kaçtım ki köyüm
Bir buğday tanesinden farkı ne insanın bu şehirde
Tarlasından kaldırıma düşen bir taneyim
Farkım yok bu şehirde
Değirmende un olan buğdaydan

Un ufak oldum ey değirmen sokak sende...
Her gün of çektim
Bir gün de oh çeksem
Nerede
O günü kolye yapar asarım boynuma

Günlerim inci değil
Alnım çiçekli değil
Şu ahir zaman da kötü niyetli serinleyeceğim serin deniz değil...

Değirmen sokak bir cehennem çadırı oldun gönlüme
Ve paran yoksa "şehir zehir "miş
Paran olsa da başka başka kahrı var şehrin
Öğütüyor değirmen sokak her gün beni
Nerede görülmüş değirmenin büyüttüğü
Anne olduğu

Ününe dinine güvenip
Mü'min sanıp sığındığım şehir
Un etti savurdu beni
İmrenmesin dostlar şehirli oluşuma
Hele şu sokağın gavurluğu yok mu...
Can damarıma saplanıyor
Dualarla silinmiyor
İmana gelmiyor
Çok kara gavurluğu göz yaşlarıma da kayıtsız..
Bu sokak niyeti en kirli nehir gibi...
Hep kirli akacak
Bir aman vermez öksüz gönle

Mü'min yüzünü de göster bana şehir
Bana görülen gavur yüzün oldu
Sende zaman hep mi zehir...
Bir köylüyü tanıma ustasısın
Belli
Tilkinin tavuğu tanıdığı kadar zifiri karanlıkta bile
Verdiğin acı ve çile

Balık yemedi Yunusu lime lime yaptı beni şu Değirmen sokak
Gönül gülüm de tüy tüy soldu
Şimdi şöyle diyorum:
Kuyularım yusufun kuyularından derin
Omuzumda ağırlığı göklerin

En usta öğütücü şu dünyada
Şu Değirmen sokak
Öğüttü gönlümü ve ömrümü

Ve şunu anladım
Kalp ağrılarım varsa
Neye yaradı şehir...
Gönlüme bir nefes aldırmadı

Dostlar bana
Hangi şehirde diye sormayın bu değirmen sokak
Şehirler olmuş değirmen anlayın bunu yeter

Değirmen sokağın dişleri var
Fareleri var ömrü yiyen

İnsanlarında güler yüz yoksa gönle neye yarar şehirler
Farkı varmı bir şehrin diğerinden
Sormayın hangi şehirdedir
Bu kahrolası değirmen sokağı sormayın bile...

Sokak değirmen
Şehir değirmen
Ve gamla doldursun mu
Ahir zaman insanı

Dinlemedim annemi neden
Köyüm yeşil başağımdı...