Web Zaman Damgası

Rücu

[ italik ]rüzgarıma tembih ettim
artık senin saçlarında esmeyecek
ateşimi külledim
sana bir kıvılcım bile düşmeyecek
[ /italik ]
gecikmiş bir göç telaşında ellerim
sanki biraz geç kalsam, bitmeyecek bu karabasan
bozulacak büyü
yedi uyuyanlar uyanacak sanki
o bin yıllık uykudan


parçalanarak çözülüyor kalbimdeki paslı bukağı
havada zift gibi ayrılık kokusu
bir martı nasıl sırtını dönüpte denize
arkasına bile bakmadan, yürürse çöle
yada bir çocuk nasıl iterse, o minik elleriyle memeyi
işte öyle
vaz geçiyorum senden


senin o karanlık mahzenlerinde, isli meşale gibi yanmaktan
kukumav kuşu gibi yedi yirmidört seni düşünmekten
yaralı köpekler gibi senin peşinden sürüklenmekten
vaz geçiyorum


yalanmış ateş böceklerinin ateşe sevdası
yalanmış çiçekçi çingene kadının mutluluk temennileri
o jilet artığı şiirler…
o kangren şarkılar yalanmış


bileyliyorum içimdeki paslı hançeri
uyandırıyorum içimdeki miskin celladı
her baktığım yerde seni gösteren o kaypak aynayı kırıyorum
kurutuyorum damarlarımda akan o kirli ırmağı
gözümde büyüttüğüm, ulaşılmaz sandığım o dağı
yumruklarımla vura vura yıkıyorum


kuş seslerine karışıyor sevincim
geçte olsa, zorda olsa karışıyorum kendi nehirlerime
prematüre çocuklar gibi hayata tutunuyorum


aynı şekilde, aynı tuzağa düşmemek için
bir daha aynı yoldan bir daha geçmemek için
ayak izlerimi siliyorum