Web Zaman Damgası

YİTİK UMUT TRENİ

Bindim sele kapılmış selesiz bisiklete
Bir ömür bekleyen kalp, hiç gelir mi siklete?
Ahvalin lisanını tevdi edipte sildim
LA TAHZEN divanını işte böyle yitirdim...

Hasret geçti şu hayat gerçi kadim dostlara
Firak üstünde firak, feryatsız bir yaygara
Kimsesiz bir yetimlik , hissiyatıma sindin
Sen , bir ömre bedeldin, neden böyle bitirdin

Demdemeyle avuttun sende meftun bir ser' i
Debdebeyle bitirdin , sensiz , aciz neferi
Artık herşey nafile geçti vakti hasatın
Telafisi var deme, beni taştan mı sandın

İşkembe kaldırmıyor böyle kupkuru sevda
Şikemle ağlanmıyor , gülmüyor sana ferda
Narın ateşinde de beklesen gelirmişim
Kusura bakma gülüm ,inan ki delirmişim

Gördüğüm her gülüşme sanki simandan feri
Ahsenin fıtrarında ayn-ı san 'at eseri
Dersimi aldım artık boş boşuna yanmışım
Hayat bir zaman çarkı, bense bir yalanmışım

Dest-Güzarım ol benim dimağın pazarında
Kursağımda kederim, yokmuşum nazarında
Yuşamaz bir çehre , taştan soğuk şu benzin
Kıyametlerde görse bir defa gülümsesin..