Web Zaman Damgası

Pencerendeki serçeler

Eriyordum
Ve dünyalık tüm ahmaklar uyurken.!
Farkedilmemek için kaçıyordum şehirlerden..
Kalabalıklar beni boğuyordu;
Ve durmadan siğaralar tütüyordu beynimde


Eriyordum
Ah avucum yanmakta siğara dumanında..
Duvarlar çöküyor üstüme
İçimde yanan bir kış sıcağı ateşi
Yetişmiyordu kimse
Ve örseliyordu herkes
Ölmemi bekler gibiydi tüm aynalar
Kıvranırken geceler boyu
Kabuslara gidiyordum anlamazdı kimse
Ve kimse bilmezdi kabuslardan geldiğimi.!
Ölülerin sevdiği bir adam oluyordum
Şehirlerin kaldıramadığı
Ve insanların anlamadığı.!
Beynimi yaşamdan göç ettirmiş bir beden oluyordum.!


Eriyordum.
Sıska vucudumdan kemiklerim çirkinleşiyordu
Elmacık kemiklerim fırlar gibi gözlerimin altından
Ve gözlerim gözlerini gördüğünden beri yuvalarına giriyordu.!


Eriyordum
Birde şafak kuşları vardı
Serçeler çipil çipil gözleri sen zannederdim her sabah..!
Kahretsin kuşlar çıkmayın yuvanızdan.
Sabah namazına giden yaşlılardan alıyordum duamı.!
Ölümümü sezer gibi onlarda.


Eriyordum
Gecelerin kuytusunda
Polis devriyelerine inat dolaşırdım.!
Ve uykulara galip gelirdim bulunduğun beton yığınını tavaf ederdim.!
Ahmet kaya şarkıları yankılanırdı zannerdim tüm şehirde ..!
Erirdim; farkederdi pencerendeki serçeler..!
Sokağındaki köpekler .!