Web Zaman Damgası

Bir Neşet Ertaş Türküsü Gibi

Çatırdıyor kanatlarım
Düşeceğim
Ürkeceksin bu düşüşün yankısından
Sıçrayarak uyanacaksın
En derin uykulardan


Ben kanatlarına yağmur vurmuş bir kelebek gibi çırpınırken
Sen saklama kendini
Bu öykünün baş kahramanı sensin
Unuttun mu?
Ayağımda çarık, elimde asa takip ederdim izlerini
Gözyaşımla sulardım çorak toprağını
Görmek için, uç veren filizlerini


Haramilerle boğuşa boğuşa
Sfenkslerin gölgesine basa basa
Su taşırdım senin çölüne


Şimdi…
Kanla karışık şiir biriktiriyorum, yalnızlığın mahzenlerinde
Savaş yorgunu yaralı askerler gibi yaralarımı sarıyorum
Aramızda upuzun yollar var
Başka hayatlar var
Başka dünyalar var
O deli sevdayı sarıp sarmaladım çaputlara
Gömdüm güvercinlerin eşelediği bir çukura
Bir gökyüzü biliyor yerini
Birde kuşlar


Hele bir soluklanayım
Hele bir kabuk bağlasın yaralarım
Belki bir gün söylerim sana yerini
Ben söylemesem de, bir bozkır rüzgarı eser saçlarında
Bir türkü de yada bir bozlakta dinlersin ahvalimi
Bir Neşet Ertaş türküsü gibi
Çınlar ım kulaklarında


O gün anlarsın, kabuk bağlamış bir yarayı nasıl kanattığını
Bir ormanın gibi içten içe nasıl yaktığını
Rahvan atlar gibi beni yılkıya bırakıp
Nasıl ölüme terk ettiğini
Ayrık otu gibi kökümden budayıp
Zehirli sarmaşık gibi kollarımı kestiğini


O gün anlarsın
Tavşanın dağa…
Martının denize neden küstüğünü