Web Zaman Damgası

Karanlığın Üzerime Okuduğu Selâ

sarkmış memelerinden emiyor gecenin ay
günahın zifir sağan sütünü
konçertosu sustu şafak sayan bülbüllerin
gülün allanan dudağında

soldu düşler soldu gülüşler
kırıldı bütün emelleri gönül evimin

açılmamış mavilerin süt kokan saflığına
kan damladı karanlığın sinesinden
bir sevda daha düştü yıldızların döşeğinden
doğmamış sabahın uykulu kıblesine

ucu kırılan kalemimde vebal
sancır dizelerimde
yarına çıkmayan çehresi gelinciklerin

bir kırık gençlik hikayesinden
sızar sayfalara safran kusan çaresizlik
ağır kayıpların çıkmaz adımlarında

günahı boynuna kimin
ayyaş mıydı benim sevdam
yoksa kaymazdı ayağı sonsuzluğun
ses vermeyen kuytusuna

sevmiştim çok ötesinde sevdanın
belki de kusur buydu ya
sevmelerin ötesinde sevmekti birini
yoksa ölmeden toprağa doymazdı ya gözlerim
ayyaş gecelerin zifir kusan sinesinden
trombosit yağmazdı kefenlenmiş yüreğime

yakamozlarımın henüz açılmamış gözlerine
günahın sürmesini çekmezdi karanlığın pis eli

buruşuk teni düşmezdi
gün görmemiş tenimin ürkek çıkışlarına
kirlenmezdi mavileri düşlerin
mavzerlerde parçalanmazdı rüyaları yarınlarımın

böyle baş kaldırmazdı karanlık
yüreğimde ki yaraya
seni benden almazdı
beni böyle ortalarda selâsı çoktan okunmuş koymazdı….