Web Zaman Damgası

Acıya Saplanan

Miğferinde kan var sevgili düşman…
Daha dün ihtirasla sevgilini sarıyordu
Beni vuran, bedenimi parçalayan,
Başımı gövdemden ayıran ellerin…
Şefkatle okşardı çocuklarının başını,
Yürekli sevmelerin derin sıcaklığında.

Alnından süzülerek inip pıhtılaşmış kan
Aslında yanıp kül olan yüreğinin sızısı,
Biliyorum evet, ne desende görüyorum
Sende insansın, diğerleri de olduğu gibi,
Seninde bir çift gözün, nasırlı iki elin
Çarpan tek bir yüreğin var benim gibi.

Unutamayıp sığdıramadığın hasretlere
Avuçlarında erittiğin kor sevdaların,
Seninde boynuna sarılan çocukların var
Biliyorum, aynı duygulardasın sende,
Seni benim, beni de senin karşına çıkaran
İblislere karşı dengesi kıt yeryüzünde.

Hangi köhne duvarda bıraktın hayallerini
Hangi meyhanelerde tükettin umutlarını,
Biliyorum gözünün bebeğini oyarken ben
Kararttığım kendi geleceğim farkındayım,
Aslında kendi ruhumu satıyorum şeytana
Karanlık gecelerinde şu kirli zamanın.

Soluksuz bırakıp ta bedenimin derininden
Kanlı ciğerimi yerinden sökerken sen,
Yüzüme vurduğun her öldürücü darbede
Aynı gözyaşını döküyorsun benim gibi,
Yolunu gözleyen aileni düşünüyorsun hep
Eşini, çocuklarını, ananı, babanı, kardeşini…

Anlayabilseydin, zaten bir anlayabilseydin
Bizi bize kırdıran bu düzenin sömürüsünü,
Birbirimizi boğazlatan hasta duyguyu
Seninle iki çift laf ediyor olurduk dostça,
Muhtemelen mavi renge çalan dalgalarda
Günbatımı, deniz kıyısında muhabbette.

Bana zulmederken imkânsız işkencelerde
Başucumda vururken cansız bedenime,
Vicdanın ne kadar rahat bilemiyorum
Basıp geçerken postallarınla cesedime,
Rahat uyuyabilecek misin ayaz gecelerde
Kâbusların yalnız bırakacak mı seni hiç.

Ama sen sabırlı ol, hiç merak etme…
Issızlığın içinde kör kurşunun izinde,
Birisi az ötede aynı benim siluetimde
Üzerinden basıp geçecek hayatının,
Hey sen düşman… Haydi durma…
En son bıraktığın yere git hayallerinin.

İbrahim Soyalar