HALİL YILMAZ HITMİYE

ÖZYAŞAMÖYKÜM
1954 yılında, Hatay’ın Altınözü ilçesine bağlı, Büyükburç Köyünde doğdum.
Büyükburç, çok geniş bir coğrafyayı kapsayan Kuseyr Yaylasında bulunur. Kuseyr Yaylası, Aşağı KUSEYR - Yukarı KUSEYR olarak ikiye ayrılır:
Köyümüz Büyükburç, Amik Ovası ile Yukarı Kuseyr yaylalarının ortalarında; Yukarı Kuseyr ile Amik Ovasını birbirine bağlayan en kestirme yol üzerinde bulunur.
Kuseyr yaylaları, Fransız İşgalcilerine karşı koymak için; Kur’an’ı, namusu ve ekmeği üzerine yemin etmiş, sırt sırta vermiş, birbirlerine güvenle yaslanmış Çeteler diyarıdır. İrili – ufaklı tepelerle Güneyden dost, komşu ve kardeş ülke Suriye’ye… Kuzeyden Amanoslar, Çukurova ve Toroslar üzerinden yiğit ve namuslu Analar diyarı, Anadolu’ya doğru uzar gider. Her tepenin bittiği yerde, zeytin, incir ve üzüm bağlarıyla dolu, Çeteler gibi birbirlerine yaslanmış, başka tepeler başlar. Bu tepeler, yağmur yüklü bulut denizi gibidir. Yeşilin, mavinin, sarının bin bir rengine bürünmüş; bereket fışkıran bu tepeler, zeytin ve incir ağaçlarıyla kaplıdır. Sizi, yolunuzu bekleyen cömert, konuksever bir ev sahibi gibi karşılar. Kendinizi bir dost evinde, güvende hissedersiniz.
Ülkemiz gibi köyümüzü de Fransız İşgal Haremileri basmış. Topraklarına, evlerine el koymuş; kadınını, kızını ve yaşlıları taciz etmiş.
Büyükburç da Mustafa Kemal gibi işgale, zulme ve tutsaklığa karşı ayaklanmaların ilk adımını atanların köyüdür. Fransız emperyalist işgaline karşı ilk direnen - başı çeken, direnişin örgütlendiği merkezdir. Çetelerin Karargâhı olduğu için; Fransız İşgal Kuvvetlerinin Yerli İşbirlikçisi Kuseyrilerin; köyümüzdeki uzantıları olan Dik Ailesinin (Horoz) sürekli ihbarları sonucu… Fransız İşgal Kuvvetleri ve yerli çapulcuları tarafından 3 kez işgal - talan edilmiş.
Büyükburç’ta Dedem Zahra Hüseyin (YILMAZ), Karaman Ailesinden Hayro KARAMAN (Kanun Çavuş olarak bilinir), Mehmet Albayrak (Mulla Muhammet), Ali Albayrak (Bayraktar Ali), İdo Hoca (Şahin) Salman Aydın, Deli Mevlüt (Şahin), Zahra Ömer (Yılmaz), Dik Ömer (Horoz) ve aileleri, Fransız İşgaline karşı koyan ilk çetelerdir.
Hatay’da işgale karşı direnişi başlatan - Kuvayı Milliye’nin ilk Çoban Ateşini yakan yiğit, korkusuz ve onurlu insanların torunlarından Biriyim.
Çetelerin Merkezi olan Büyükburç, 5 yıl Fransızların işgalinde kalmış. Yakınları çete olan Yılmaz, Karaman ve Albayrak aileleri; başka – uzak köylere taşınmışlar. Uzun yıllar, bağ ve bahçelerinden, sıcacık evlerinden uzaklarda; sefil, gariban ve yabancı olarak yaşamak zorunda kalmışlardır.
İşte Ben, emperyalist işgali içine sindiremeyen; Fransızlara karşı ilk direnişi başlatan böylesi bir köyde doğmuş ve büyümüş olmaktan onur duyuyorum.
Benim doğduğum yılım belli, fakat doğduğum günümü anamda bilmiyordu. Canım, Benim Canım Anam, Kendisine sorduğumda; ‘Buğdaylar biçiliyordu.’ derdi. Benim doğum günüm yok, aylara dağılmış. Buğday biçim mevsimi Haziran ve Temmuz aylarının her günü, doğum günlerimdir.
Ailenin en büyük çocuğuyum. İki kız, iki erkek kardeşim var. İlkokulu doğduğum Büyükburç Köyünde bitirdim. Babam, ilkokuldan sonra okumamı istemiyordu. Babama göre, Kendisine bir yardımcı; aile bütçesine katkı sağlayacak Biri gereklidir.
İlkokuldan sonra öğrenimine iki yıl ara vermek zorunda kaldım. 1968 – 1969 sürecinde, 2 yıl terzilik yaparken, hep okuma özlemi çektim.
Babamın, Anneden Kardeşi olan Amcam Ahmet Albayrak, “İstanbul Terzilik Tekâmül Kursunu” bitirmiş; Antakya’da, “Burç Terzihanesi” adını verdiği, bir terzi dükkânı açmıştı. 2 yıl Amcamın yanında terzilik yaptım.
Amcam, İstanbul’da Terzilik Tekâmül kursuna devam ederken; İstanbul’da, üniversitede okuyan Kentdaşlarıyla aynı evde kalmış.
Üniversiteli arkadaşları, Burç Terzihanesine gelir, uzun uzun söyleşirlerdi: ABD emperyalizminden, Kapitalizmden, sağ ve sol çatışmalarından, sömürüden, işçi sınıfından, emek – sermaye çelişkisinden, sendikacılıktan, devrimci mücadeleden, bağımsızlıktan, sosyalizm, Faşizm… Türkiye İşçi Partisi, Behice BORAN, Mustafa Ekmekçi, M. Ali AYBAR, Sadun AREN… Üniversite Öğrenci Gençlik Liderlerinden Deniz GEZMİŞ, Mahir Çayan… Cumhuriyet, Yeni Ortam Gazeteleri…
ABD emperyalizminin 6. Filosunun botlarından, ezilen, sömürülen emekçi halkların kanı damlayan Conilerini; Deniz Gezmiş’in önderliğinde İstanbul Boğazının serin sularına attıklarını…
İstanbul’daki tüm genelev kadınlarının 6. Filonun Conilerine, bedenlerini satmayı; ülkelerine ihanet ve onursuzluk saydıklarını, Onları boykot ettiklerini…
Genelev Kadınları kadar onurlu davranamayan, yurtsever olamayan keman Bıyıklı, elleri tespihli, takkeli, Kısa Pantolonlu, yalvaç, ıslak ağızlarıyla tekbir getiren bir grubun; Genelev Kadınlarının bile protesto ettiği 6. Filoyu Kıble yapıp, Vakit Namazı kıldıklarını anlatırlardı.
Dünyayı her sabah yeniden var eden, şekillendirip, yaşanır kılan; beden ve beyin gücü emeğin çocuğu sosyalizme giden… Kanlı, kavgalı, acı, açlık, kahır, işkence, ihanet ve üzerinde ölüm de olan yolum - Antiemperyalist – sosyalist mücadele saflarında yer almamın temeli; çocukluğumda, Dedem ve daha sonra da Babam Bereket Yılmaz’dan dinlediğim; Fransız İşgal güçlerine karşı direnişlerini anlattıkları, Çetecilik Öykülerine; Amcamın terzi dükkânında, devrimcilik üzerine edindiğim bilgilerle başlar.
Anam! Benim canım anam! Babamı ikna ederek, Kendi gözünden – nazarından bile saklayıp koruduğu Beni, Ortaokula göndermişti. 1970 yılında başladığım Altınözü Ortaokulu’nu 1973 yılında bitirdim.
Ortaokulda birlikte okuduğumuz Selim ve İsmet adlarında 2 iki arkadaşım vardı. Bir gün, Altınözü Jandarma Karakol Komutanlığının önünden geçiyorduk. Karakolun önüne afişleri yapıştırılmış Deniz GEZMİŞ ve arkadaşlarını gördük.
Amcam ve arkadaşlarının söyleşilerinden Aklıma mıh gibi kazınmış Deniz GEZMİŞ adını anımsadım. Amcamın, Burç Terzihanesinde arkadaşlarıyla yaptıkları tüm konuşmaları, bir sinema filmi gibi belleğimden akmaya başladı.
Ortaokulda arkadaşlarım Selim, İsmet ve Ben: O akşam, karanlık çökünce; Altınözü Jandarma Karakolunun önündeki DENİZLERİN Afişlerini kaldırdık. Sabah olunca, tüm ilçede karakolun önündeki anarşistlerin afişlerinin kaldırıldığı söylentisi çalkalanıyordu. Komutanın – Askerlerin, afişleri kaldıranları aradığı söyleniyordu. Biz, bu söylenceleri duyunca; renk vermiyor, hem korkuyor hem de gururlanıyorduk. Bu eylem, Benim emekten, sınıf mücadelesinden yana olan attığım ilk adımım olmuştu.
İlkokuldayken, Babam, “Biz Ölünce Mezarımıza Gelir, Bir Baş Kur’an, Fatiha okursun.” diyerek, Beni her şubat tatilinde; dinimi ve diyanetimi öğrenmem için köyün imamına gönderirdi. Fakat Ben, ilkokul tatilleri boyunca, ilk cüzü bile geçemedim. Kafam bir türlü o kargacık, burgacık; elifli - üstünlü, med ve cezirli şekillere basmadı. Yazık oldu hem Babamın umutlarına hem de Benim tatillerime.
Duygu ve düşüncelerimi, ortaokul yıllarında yazmaya başladım. Türkçe ve edebiyat defterlerimi şimdiye kadar saklarım. Zaman zaman defterlerime, o dönemlerdeki aldığım notlara bakarak; bilinç düzeyimin gelişim ve değişim seyrini değerlendiririm.
1973 yılında, Antakya Merkez Lisesi’ne başladım. Düş ve yürek zenginliğimi, ilk kez okuduğum Sosyalizmin Alfabesi’ne, Maksim Gorki’nin Ana’sına… Faşizme Karşı Birleşik Halk Cephesi’ne, Felsefenin Temel İlkeleri’ne… Kemal Tahir’e, Orhan Kemal’e, Yaşar Kemal’e, Fakir Baykurt’a, Bekir Yıldız’a, Nazım Hikmet’e, Ahmet Arif’e, Enver Gökçe’ye, Cahit Sıtkı Tarancı ve Orhan Veli gibi ulusal edebiyatımızın köşe taşlarına… Ronesansı hazırlayanlardan Dante’ ye, 1789 Fransız Devrimini hazırlayan J.J. Rousseau’ ya, Montaine’ ye, Victor Hugo’ ya, Goethe’ ye, Schiller’ e, John Steinbec’ e, Çehov’ a, Dostoyevski ve Tolstoy gibi dünya edebiyatının devlerine borçluyum.
Harıl harıl kitap okuyor, araştırıyordum. 1973 sürecinden başlayarak, emperyalizme karşı; halkımın ve yurdumun özgürlüğü, tam bağımsız bir Türkiye için emekten, insan haklarından, özgür düşünceden; bilim ve sanattan, halkların kardeşliğinden yana… İnsanın insana kulluğunu yadsıyan, sosyalist mücadelenin emek – sermaye sınıf savaşımında; emekten yana olan devrimci kavganın saflarında yer aldım.
Ortaokul ve Lisede okurken her yaz tatili, harçlığımı kazanmak için; Amik ve Ceyhan ovalarında ırgatlık, Mersin’de limon bahçelerine kamyonlarla kum taşıma işçiliği… Hatay Tapu ve Kadastro Müdürlüğünde teknisyen yazmanlığı, Kendi köyümde tütüncülük, traktör şoförlüğü yaptım.
Lise 3. Sınıfta, derslerimize gelen felsefe öğretmenlerimle idealist ve Materyalist Felsefeyi, ezen ve ezilenleri tartışırdım. Ve Kendimi, Antakya Merkez Lisesi Devrimci Öğrencilerin Komite başkanı olarak buldum.
1976 yılında Liseyi bitirdikten sonra, dönemin siyasi koşulları nedeniyle eğitimime iki yıl ara verdim.
1978 başında okumak amacıyla Almanya’ya gittim. Gelsenkırşen – Vupertal Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesine başladım. Koşullarım gereği, kısa bir süre sonra memlekete dönmek zorunda kaldım.
Altınözü’nde 1978 – 1979 ve 12 Eylül 1980 Faşist Askeri darbesine kadar “Genç Emekçiler Birliği” derneği başkanlığını yaptım. Yine ilçede, arkadaşlarımla “Altınözü Tütün Üreticileri Birliği” genel merkezinin kuruluş çalışmalarına katıldım. 1979 Nisanında, Altınözü tarihinde ilk ve son kez yapılan ve büyük yankılar uyandıran; tertip komitesini, Benim ve Karsu Köyünden Enver Hacıbekiroğlu’nun üstlendiği, “Tütün Üretici Emekçileri Mitingini” düzenledik.
1980 de Hatay Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünü bitirdim. 1981 Eylül’ünde Urfa - Merkez Çamlıdere Ortaokulu’na Türkçe Öğretmeni olarak atandım. 1988 - 89 eğitim ve öğretim yılında maaşla ödüllendirildim.
1980 askeri darbesinden Ben de payıma düşeni yaşadım. Şanlıurfa Merkez Çamlıdere Ortaokulu’nda Türkçe Öğretmeniyken; 1982 yılının 28 Ağustosunda tutuklandım. İskenderun – Akçay Askeri Cezaevinin 5 nolu koğuşunda yattım. Adana Bölgesi 1 nolu Sıkıyönetim Mahkemesinin ilk duruşmasında berat ettim.
Halk ve tasavvuf edebiyatımızın ulu çınarlarından, ulusal dilimiz Türkçe’nin Peygamberi Yunus Emre’nin, Şeyh Bedrettin’in, Pir Sultan Abdal’ın, Namık Kemal’in, Tevfik Fikret’in, Büyük Usta Nazım’ın, dağların ve isyanın şairi Ahmed Arif gibi halk şairlerimizin hayranıyım.
Bana mutluluk nedir diye sorsalar: Üç tarafı denizlerle çevrili… Dünyanın en büyük açık hava müzesi; ana gibi, yar gibi ulvi bildiğim, tanrının cömert davrandığı; doğduğum bu bereketli topraklarda – Anadolu’da; özgürce, doya doya ve kaygısızca nefes almak, yaşamak ve ölmektir. Kutsal Doğa Anayı… Ayı, yıldızları, arıyı ve karıncayı… İlle de mazlum, masum ve garip… Bana göre en büyük mutluluk, yakarı – ibadet; ölümünden sonra dünyaya gelip gelmediği belli olmayacak olan sıradan insanları ve tüm doğayı, bir bütün olarak sevmektir.
Kendi Halkımın yanında, tüm mazlum halkların ve insanlığın acılarını, ağıtlarını yüreğimde duyumsar ve yaşarım. Dünyanın neresinde, ne zaman ağlayan bir can görsem; gözyaşının düştüğü toprağı olurum; söz geçiremem acı dolar, yanar, yırtılır yüreğim. Kolay değil insan olmak, insanlaşmak kolay değil…
Yoğunluk, Güney Rüzgârı, Çağla, Ayna, Sarnıç, Ülkem, Hatay’da Gazi, Çukurova Sanat Günleri; İskenderun, Antakya, Kent, Özyurt, Hatay, Atayurt gibi yerel ve bölgesel; İnsanokur, Etkinlik ve Edebiyat Defteri gibi internet gazeteciliği, ulusal kitap, dergi ve gazetelerde şiirlerim, makalelerim, kitap yorumlarım yayımlandı.
2008 Ekiminde Ankara - Ürün Yayınlarından “HERGÜN YARINDIR“ adlı şiir yapıtım çıktı. Antakya’yı mitolojik çağlardan günümüze değin doğanın, insanın yaratıp tarihe bıraktığı görsel öğelerle şiiri buluşturarak anlattığım ve Kendi olanaklarımla çıkardığım “SEMAVİ DİNLERİN KUTSAL KENTİ ANTAKYA” adında yapıtlarım var.
2011 Temmuzunda Antakya Atatürk Lisesinde edebiyat öğretmeni olarak çalışmaktayken emekli oldum.
Toplumsal içerikli şiirle birlikte; bölgemiz, ülkemiz ve dünya gündemiyle ilgili sosyal, siyasal ve bilimsel makaleler yazmaktayım.
Hâlen, Antakya – Atayurt Gazetesinde Köşe Yazarlığı yapıyorum.

26 Kasım 2020 // ANTAKYA