hüzün şairi
19.11.2010 09:26:56Üzerinde yürüdüğüm bu düşte neyin nesi? Kırıldı kırılacak sol yanından, düşeceğim girift gölgelerin kimsesiz düşlerine.,
Bir musalla boyu uzanacak düşlerim yine içime. Ellerim göğe duracak ve medet umacağım kudretini bildiğim Yaradan’dan.
Bağrı açık düşlerimin gerdanına kafamı yaslayıp, münafık kimsesizliğimi tövbe ettirme vakti şimdi…
Düşlerimi “Eşhedü…” diye söyletme vakti, vakti gelmiş onca kimsesizliği cümlelerimle boğma vakti…
Düşlerimin arasına gömdüğüm kafamı çıkarabilirim artık, zira öldürdüm içimdeki tüm münafık düşleri.
İçimin sızına merhem olan ve kimsesizliğimi satın alan kudrete şükürle! Kimsenin kimsesizliği yok bu böylece biline, kendini kimsesiz hissedenin düşüne bir cümlelik şükür yeter de artar bile…
düşünmek bulmak demektir....tebrikler...