Nail Yavuz
13.11.2006 23:15:57Yanakta tuzlaşan hüzün
dolu dizgin bir sabahtı gülüşün
her şey başlangıç bitişini düşünmediğim
anlaşılmaz kimsesizliğim / hele şiirim
menekşenin suya uzanışıdır
o aynanın düşlerine savrulan çığlıklar’’
Kuruyan gözyaşının neden orada o kadar beklediğinin düşüncesinde sürüklenme.
Bir sabahın şahlanışını gülümsemeyle özdeştir iken,bitişinde gelmesi yalın ayak.
Sabahın seherinde yalnızlık rakkasesi dolanır tek çengi.
Bir adam şiir yazar,çiçeklerin köklerini salışında simli aynadan gördüğü nü tabloya...
Şiirlerin girişindeki derinliğe hep atıfta bulunurum.
Bir şiiri sürükleyen lokomotif giriş satırlarıdır.
Canlı örneği bu düşsellikte katar ardından kırk satır çeker.
Feryat figan.
‘’bir zaman yorgunuyum
gün tutsak görkemli yalnızlığımda
kaf dağının ardındaki aşk
baktım ki gölgemden başka bir şey yok
zaten kokusunda var ayrılık / gülün ‘’
Lokomotif kendisi olursa insanın,terdir yakıtı.Lakin terin tadı dile gelmeden tasvir edilir değildir.Dilde alınan tada ki yüz ekşiliği uyanılan günde baş başa kalınan aynadaki suret gerçeğe döner.Masalsı bir ivmenin dik açı hareketinde görünen gerçek baş başalığa dair.
Gölge hep durduğun yerdedir.
Gölgelere ise hiç aldanmamalı risalesinden değerli satırlar.
Şairin yazdığı kağıdın ne ehemmiyeti var ki duyguları bu güçte aktarabildikçe.
’’neden böyle kalabalık susanların korosu
______sessizlik sarmaş dolaş
hükmünü vermiştir yorgunluk akşamları
yalnızlıkla acı harç edilmiş
hüznün duvarlarına konmuş ‘’
Yalnızlıkla baş başa kalındığında uğranan taciz.Sorgu başladığında bilinen her şey unutulup nedenlere düşülen şerh bu kıta başlı başına.’’hükmünü vermiştir yorgunluk akşamları’’ bu satırda epey bir dinlendim .Sonrasında verilen hüküm sadece kendini muhatap almış ibaresi uyandırır bir okuma anlaşılıyor.
Oysa kalemin kast ettiği yer dizede yalnızlığın acı ile harç edilerek yoğrulmuş ve üzerine yeni tuğlalar eklemek için yerine konmuş görüntüsü oluşturuyor.Mecazi anlamda bin dirhem değerinde bende ki anlamı.Akşamlar çoğulu sürdürülerek yada konmuş zamanı yok edilerek geniş zamana taşınsa idi daha pekişir durur gibi.
’’kirli sakallara dolaşmış akşam
başın ağırlığının yastığa bıraktığı çukur iz, komidinin üstünde
yarısı içilmiş bir bardak su, bir bölüm sonunda açık bırakılmış
kitap......................................................................................
kendisiyle oturup içmiştir geceler boyu
_________sızmış umutlarına
söz kördüğüm / acı donuk
susmalara bırakmış ömrünü tutsaklık
düş yoksulu olmuş uçurum
_____yanaklarda tuzlaşan hüzün
________ateşi tutan kimin elleri ‘’
Bu dizeleri birbirinden ayırmak çok zor.Bir bütün zincirin halkası tamamı.Bir sayfa değil de bir bölüm.Bu ayrıntıyı atlamamak gerekiyor.Kitabın açık kalan kısmında.Noktalar ise devamlılığın müddetini gösteriyor.Gözyaşının durduğu yer yanak yinelemesi.Orda kalmış olmalı kaskatı.Kirli sakallara dolaşan akşam imgesi sonrası şiirin bu bölümü düzyazıya dönüştürülüyor.Bilinçli yapıldığını ve bu bölümdeki metnin o tatla alınmasının istediğini şairin enjektesi gereği olduğunu düşünüyorum.
Bu bölümde en çok takıldığım yer komidin oldu.
Yatak odasındaki bu mobilyanın dışında bir yere bardak konması çok dikkatimi çekerdi.Yastık baş kitap üçgeninde.
Uzanılan yerde yapılan hesabın sağlaması meşalelerin aydınlatmaya mı yakmaya mı geldiği sorgusu kendine.
Kurgu harika fazlası ile gerçek.
Yalnızlıkla düet ana fikir.
Bir ara bu şiirde bana çizilen çizgilerin bizi geçirmek istediğiniz hangi geçidi işaret ettiğine değinirseniz bu forum vesilesi ile sevinirim.
Kaleminiz bu koyuluğu ile.
kristalsenfonisi
Şiir Bilgi
