Şiiri Kımıldatan Yalnızlık

Niye ölmekten sonra bir hayat olsunun
Hayaliyle yaşar insan gönlünü
Hiçbir mikyası olmayan sevmelere emanet ederek
Yiğitliğe soyunur aklını kınından çekerek
İlla birşey kazanmak mıdır hülasası aşkın bile
Hatta hicap ederken en iyi olmanın niyetini
Söyleyebilmeye

Bir kazanç edinmeyi zirvesine alır
Adına cennet demeyi haz ettiği yurdun
Elifi olmak kabilinden çokca susar mesala
Bir noktanın noksanlığı ile kalır öylece

Yolunda yontulurken inancını bilir ençok
İçinden çıkamayacağını hesaplamadan
Muhatapsız kalmaktan korktuğu için
Belki de bir namlunun cilvesi olur

Avurtlarına doldurduğu yalansızlığı
Kabzasından tuttuğu kılıç doğruluğunu
Ve hatmettiği ömrünü çoğaltacak kitabı
Kışkırttıkça ateşini kozasından çıkartacak
Her hamleyi imkanlayıp
Cinnetini tamamlar dünyanın

Referansı olmayan nefeslerinin küflettiği
Kapışmalarını hafızasına alarak
Düşüncelik olacağını bilme ihtimalini
Bilir her şeye rağmen
Çünkü şiiri kımıldatan yalnızlık başlamıştır yeniden