Zavallı insanIssız bir sokakta belirdi özü Geçmişin iziydi kırışmış yüzü Ürkek bakışında saklıydı gizi Sigara yakmıştı zavallı insan Haddini aşmıştı yüzündeki kir Kim bilir görülmüş ne kadar hakir Sanki Yaradan’a ediyor zikir Hülyaya akmıştı zavallı insan Lekeli pantolon yırtık her yanı Caddeler, sokaklar olmuş mekanı Sefil yaşantısı tüketmiş canı Hayattan bıkmıştı zavallı insan Ayağında eski bağcıksız botu Elinde tütüyor teselli otu Acınası hali hem de çok kötü Felekten çekmişti zavallı insan Sararmış suratı kendinden geçmiş Kaderi acıdan ona pay biçmiş Yorgun gözlerinden gözyaşı içmiş Dişini sıkmıştı zavallı insan Bembeyaz sakalı saça karışık Yalnızlığı olgun güce erişik Zorluklarla fena halde yarışık Çok yaprak dökmüştü zavallı insan Belli ki kalmamış kimi kimsesi Çekilmiş dünyadan eli ensesi Sayıklıyor halde titrekti sesi Kendini yıkmıştı zavallı insan Gözleri yarıdan açık vaziyet Aciz benliğinde bin bir eziyet Garibi hor görmek değil meziyet Toplumdan çıkmıştı zavallı insan Paltosu taşımaz sıska bedeni Yoktu çevresinde yardım edeni Belki de zalimden daha medeni Dünyaya bakmıştı zavallı insan Murat der öyle ki yardıma muhtaç Karnı sırtındaydı midesi çok aç Bir parça huzurdu derdine ilaç Ezelden çökmüştü zavallı insan Murat Gökçe Karsî 24.02.2016 Usta Kalemden; Toplum dert olursa olmaz ilacı Demektir ki şaşmış hayat amacı İnsanın, insana yaptığı acı Boynunu bükmüştü zavalı insan..........Sevenol |
Gönül rahatlığıyla Beğendim.
............................. Saygı ve Selamlar...