sükun...
uluorta sükun...
dipsiz bir kuyunun en derininde gözbebebeklerim biriktirdiğim şiirler zamanla yarışıyor ölüm,kızkardeş gibi koyuyor omzuma başını ne kadardır gidiyorum,nereye gidiyorum evrenin tam ortasında tüm sözcüklerimi savuruyorum oysa ... oysa en mahrem yerinden de öpmüştüm acıyı tüm çıplaklıgını izlemiştim direnişlerin tükenmişlik,kaos,çelişki.. tepeden tırnağa sis kokan bir yalnızlıktayım şimdi dönüp,dolaşıp birbirine çıkıyor yürüdüğüm sokaklar yorgunluk titriyor kapısnda kentimin yoğun bir özlem,atomlarına dek parçalanan bir özlem belki... belki sabah olacak,belki olmayacak gün doğmayacak belki de... kafatasımın içinde örümcek bakışlı sukun... soğuk bir cam parcası hayat,belki de... |