KULDUM AĞLADIMKULDUM AĞLADIM Güneşim meçhulde, canda bir sızı. Hüzünü günlerim,var, bazı,bazı. Gönül mızrabımın, kırıldı sazı, Gülistanda,gülle, soldum,ağladım. Umutlar,hayaller,çıktı hep boşa, Dertlerim bakmıyor, ağaran şaça. Aklıma gelmeyen, gelince başa, Kendimle baş başa, kaldığım ağladım. Usandım bu candan, geçtim serimden, Dert ile hüzüne, doldum gönülden. Efkarım ruhumu sardı, derinden, Divane derbeder, oldum ağladım. Çektiğim çileler, yazdım kağıda, Bitmeyen bir türkü, çaldım ağladım. Acı ve dertlerle, düştüm yollara. Biçare yollarda,kaldım ağladım. Bir mana denizi,uçsuz bucaksız, Rahmet deryasına, daldım ağladım. Pişmanlık korunda, yandım odunsuz. Sabrı Hak yolunda, buldum ağladım. Gecenin zifiri, karanlığında, Fizana feryadı,saldım, ağladım. Sabahın, saf ve duru, anında, Erol’um günahkar, kuldum ağladım. 19-2-16 Erol Köktaş |